Alleenstaande

Soms verbaasd, anderen meelijwekkend,
nog anderen bewonderend, of niet begrijpend.
Zo reageert men op onze keuze om alleen
- met de drie kinderen- in België achter te blijven
terwijl manlief in buitenland werkt en woont.
In de beginperiode was het meer dweilen met de kraan open.
Ik zette geen stap meer uit huis of het was om boodschappen te doen,
om de kinderen naar her en der te voeren, om naar het werk te gaan.
Nu een dik jaar later, voel ik geen 'verantwoordingsdrang' meer,
als men mij verbaasd, meelijkwekkend, bewonderend of niet begrijpend
aanspreekt over onze gezinssituatie.
We zijn het gewoon geraakt, de routine die erbij hoort,
de stress, soms gezond, soms tergend.
De kinderen die hun papa enkel tijdens snipperdagen,
weekends of vakanties zien.
Mijn huishouden loopt soms perfecter dan tevoren
(al is perfect in mijn geval een eufemisme).
Zonder schuldgevoel neem ik een babysit om een stapje in de wereld te kunnen zetten.
En als ik voel dat ik mezelf weer voorbijloop,
dan durf ik eens één van de kinderactiviteiten te schrappen, of dan
laat ik die strijk eens een avond staan, of dan ligt mijn living gewoon overhoop,
who minds!
En de weekends, die twee korte dagen van de week...daar trekken we ons allemaal aan op, want dan is manlief thuis.
Dan halen de kids tijd in met papa en krijg ik de kans om bij te tanken en om me klaar te stomen voor weer een nieuwe week.

Opsmuk

Als je wereldje eventjes stilstond en je een tijdje op eiland-zoon geleefd hebt,
en je komt weer buiten en de zon schijnt en de stad maakt zich op voor het grote
ommegangsfeest en je ziet de feestvlaggen op allerlei wijzes uithangen,
en voelt de verwachtingen van de mensen zwellen naarmate de datum nadert
dan ben je blij dat alles op zijn plooi komt.
Toch ook wat spijt dat je een inwijkeling bent en niet voelt wat een
Dendermondenaar voelt.
Want het Ros Beiaard, dat is waar deze mensen naartoe leven en waar ze 10 jaar hebben op gewacht.
Ik ben blij dat mijn zoon thuis is en binnen met zijn playmobil speelt, terwijl buiten de zon geeft voor 10!

18 + 18

18 jaar waren we toen we elkaar leerden kennen.
Uren, dagen en nachten we weken niet van elkaar.
Het vuurwerk dat in de lucht hing, de knetters die het gaf.
Maar we verbrandden onze vingers niet, allebei dat plichtsbesef.
Jaren schrijden voort
Af en toe zien we elkaar nog wel eens, maar eerder liever niet,
je weet immers maar nooit: het vlees dat zwak is enzo.
+ 18 jaar, zolang is het al geleden van toen.
Het vuurwerk is er nog steeds, de knetters harder dan weleer.
Een harde noot te kraken, een eigen gezin.
Verdriet en bedrog, vaderliefde moederliefde.
Er kunnen zijn voor elkaar, ook nu na 18 jaar,
want oude liefde roest niet, zeggen ze en dat is waar!

flans flans

Veel tijd had ik niet.
Net terug van een weekje Vlaamse Kust en
morgen gaan mijn poepies al een week op logement
bij oma en opa.

Ik maakte nog snelsnel twee t-shirtshortjes.



Een totaly recyled Zsazsa-plooirokje...
Ik gebruikte hiervoor:
- door mijzelfgemaakte biais uit een oud streepjeskatoentje,
- een rits uit een oude rok van tante
- oude sterretjeskatoen met vieze bruine vlekken (- ook nog na het wassen) van tante, die ze ik weet niet voor wat ooit gebruikte.
- rood stiksel, want mijn wit was bijna op.



Een oud rokje van tante met de gouden de tip om het onding gewoon af te stikken op misske haar maten. Dat werd dus ook 'agou' gedaan.




Waarom die rokjes?
Misske gaat op supermodelkamp. Ola!
Daarvoor moet ze oude kleren en lakens meenemen die kunnen herwerkt worden tot nieuwe creaties. Dus het Zsazsaprobeerseltje en het oranje onding kunnen hiervoor perfect dienen.

buit

tante gebeld
afspraakje gemaakt
eloleozakje meegenomen
bij wijze van ecologisch cadootje
en ik had fairplay in haar stoffenkast
ze had al heel wat klaargelegd
lelijke oude rokken met veel stof
ik vond dat allemaal niet zo mooi
maar durfde niet te 'refuseren'
ik pikte heel wat mee en naast stofkes ook
zo van die hele ouderwetse lakens! Cool!!
Bloemig en oranjig enzo.

En toen ik manlief al had moeten optrommelen
om diene zware pak stofkes in de auto te duwen
kwam ze plots met een lief en schattig extraatje...

deze....ooooh, wat vind ik die mooi!!

Passe-Partout

Jaja, ze staat erin! Ik denk dat ze één van mijn trouwste lezertjes is, alleszins toch mijn eerste volger. Een heel bewonderenswaardige mooie vrouw; dat vind ik ervan. Leuk dat ze zomaar op het tweede blad van mijn reclamekrantje staat.

Ik vind dat tof!

t-shirtshortje

Dita had een plan: van een oud t-shirt ging ze een shortje maken.

- ze tornde een oud shortje los - pff, wat een werk
- daarna maakte ze zo van die papieren patronen
- knipte de t-shirt in stukken
En dan dacht Dita dat ze slim ging doen...
- ze plakte de naden aan elkaar met tape (°)
Dita wist niet dat het daarop ging mislopen en
dacht nog steeds dat ze slim deed...
- dan naaide ze de de naden aan elkaar
dat ging lekker - geen scheeftrekken van jersey enzo
Dita was euforisch van het snel snel werkje, maar dan...
dan kreeg Dita die tape niet meer los! LACHEN!!
- het 'kruis' werd genaaid - dit maal zonder tape
- een poging tot applique!
- er werd gezoomd met een 'speciale steek',
maar het lijkt Dita dat die steek binnenstebuiten staat
- rekkertje ingestoken en voilà
PROTOTYPE van DITAt-shirtshortje is klaar!! JALO!



WIE MIJ KAN HELPEN en TIPS geven om het beter te doen!! Dit is een oproep!!



Ondertussen maakte Dita ook nog een klein Eloleozakje, kwestie van tanteke te voorzien. Oh, ja, ook gerecycleerd zenne, 't is nog een tafelkleed geweest.

""En nu ga ik slapen, want het is een beetje laat geworden (1u30). Slaaplekker!""

Update: misske was heel blij met haar shortje én... het paste perfect!! Dus ik ga nog een paar oude t-shirten versnijden. Ik moet me toch eventjes verdiepen in hoe ik jersey gemakkelijk kan naaien en hoe die steken mooier uitkomen, want nu lijkt het toch maar op een flutbroekje.