Nog eentje

Deze wordt de mijne. Het is zo recycling dat het blinkt! De zak is van een oud linnen hemd van Meneer Dita en de linten zijn de mouwen van een geruit hemd van mezelf.
Hij is iets kleiner dan het kleine eloleo-zakje, omdat ik beperkt was met de breedte/lengte van de stof.
Het rugpand van het hemd heb ik deels behouden en is een kleine franje aan de andere kant van de zak.



Opgeplooid gaat het iets moeizamer omdat ik van het rode geruite stofje nog een klein stukje liggen had dat net geen 18 cm breed was en blijkbaar is die breedte echt wel nodig.



Bwa, ik ben er content mee, hoor (daarom wordt het de mijne!)!! Of Meneer Dita content zal zijn als hij ziet dat zijn lievelingshemd versneden is! Dat zal ik dan wel eens uitleggen, zeker!
Weer 80 plastieke zakjes uitgespaard! Nà!!

Kous zoek.

Vroeger had ik gewoon een kousenwas. Het nadeel hiervan was dat je een groot lot aan kousen nodig hebt, want een wasmachine volkrijgen met alleen kousen, dat kan lang duren.

Maar nu worden de kousen op kleur gewassen met de gewone was. het nadeel hiervan is dat ik vaak met onpare kousen zit. En het rare is dat ik die kousen soms ook kwijtraak. Da's raar, want die blijven niet rondslingeren en ook niet in mijn vuile wasmanden liggen.

Zouden die mee in de afvoerbuizen verdwijnen?

't is af!

Woensdag een goedkoop stofke gaan kopen. Gewoon een stevig katoentje, kwestie van het mezelf niet te moeilijk te maken.

Gisterenavond kwam de kriebeling naar boven. Op basis van een oud en veel te klein rokje, knipte ik mijn stof! Ja, gewoon met de losse hand! Achterna bedacht: heel riskant. Maar bon. Bij Dita moet alles rap gaan. En dan zat ik blok. Tsss. Heb dan al mijn creativiteit bovengehaald, want op naaitalent kan ik niet terugvallen, laat staan op een lexicon ofzo. (Toeme waarom had ik nu niet gewoon een eenvoudig patroontje gekocht).

Mijn creativiteit leek te lukken en dit was het voorresultaat.


Het moest nog afgepast worden op Sporty Spices buikje en met dat lastig plooike in de stof had ik mezelf ook in de problemen gewerkt. Maar ik had nog een nachtje om erover te slapen. Wat blijkbaar deugd gedaan heeft.

Vandaag het uiteinde van het rokje afgewerkt met hetzelfde stofje als de tailleband, de vervelende plooi (door verkeerd te knippen) in een klassieke plooi genaaid en de drukknopen ingeklopt (dat laatste was nog het moeilijkste).
En voilà, af is af! Misske blij en Dita fier.



Oh, ja en helemaal niet volgens de regels van de kunst: geen patroonpapier gebruikt, gewoon geknipt op de tast en de plastiek in de drukknoopjes zijn gebroken omdat ik te hard met de hamer klopte (haha).

het is stil

waar de televisie uitligt.

Ik kreeg voor mijn nieuwjaar een digicorder - kwestie van pro forma iets te krijgen van manlief, want eigenlijk hebben wij al alles en wordt het moeilijker om voor elkaar leuke cado's te blijven verzinnen.

Bon, dat ding is sinds zaterdag aangesloten en werkte tot daarstraks.

Laat thuis met de kinderen,
zelf moe, de kinderen moe
terwijl dita de tafel zou dekken
mochten de kinderen nog even teevee kijken.
Maar het ding gaf geen signaal meer. Cut!
Dus bellen naar 015 6X6.
Vriendelijke man aan de lijn, alles wat uitgetest
menuutjes afgelopen, reset uitgevoerd
efkes teken van leven (welkomscherm) en onmiddellijk daarna CUT.
Pfff. Het zou aan de digicorder liggen, zei de man me.
Oké, zijn taak zat erop, ik moet met het machientje terug naar stadverwegvanhier.

Dita, moe maar altijd alert, sloot dan maar de oude digibox aan.
Maar ook daar...CUT.
Vetstom (volgens de kinderen - met rollende ogen draaiende smiley).
Weer gebeld met 015 6x6.
Had ik Joey aan de lijn. Weer vragenmenu's doorlopen, enkele handelingen gedaan.
Het werk niet. Nu ook geen analoge teevee meer! GRRR!!
Joey gaf me 2 oorzaken: ofwel kan de teevee het niet aan (geen denken aan: mijn 15 jaar oude Daewoo kan ALLES aan!!), ofwel is er iets met de kabel (kan want ik kreeg daar even een snokske aan die kabel als ik die wilde goedsteken).

En nu???? terugbellen had Joey me aangeraden. Maar ik ga nu toch eens eventjes ontstressen, hoor, want vandaag was het een dagje om U tegen te zeggen!

Minder gek

Paddenstoelenplukker is zijn boekentas kwijt geraakt op school! Allé, hoe kan dat nu!
Dus sneed Dita haar oude afgewassen ribbelbroek kapot, naaide de stukken aan elkaar en flanste een zakje in elkaar. Gewoon als schooltasje voor één dag...


Het zwemzakproject van Sporty Spice moet even wijken voor een tweede boodschappentas. Ondanks de tegenvallend stof ging het aan elkaar naaien vlotter dan verwacht tot plots die naald brak! GRRR! Dan was het tijd voor koffie, want ik kreeg de nieuwe naald er niet meer in. Prutsen, prutsen, ken je dat?? Allé, uiteindelijk terug op gang geraakt en later gedaan dan gedacht. Pfff, maar het ding is af en ik ben er content mee.



Spijtiggenoeg kan deze niet als een sok opgeplooid worden omdat de stof superdik is (raamverduistering).

"Te gek"

Voilà, voortaan gaat manlief naar Albert Heijn met zijn self-made-boodschappentas.



Niet perfect, maar als reactie wel een 'te gek' toen hij zag hoe netjes je het zakje kan opplooien en als een sok in het zijzakje kan draaien!



Bij het volgen van de handleiding van eloleo, ondervond ik toch een paar moeilijkheden:
- ik ben niet aan die Franse zoom uit geraakt en ben er aldus afgebleven.
- bij het opnaaien van de litskes probeerde ik moeizaam de bestaande stiksel te overnaaien, wat me niet gelukt is. Schots en scheef en vierdubbel staan die nu.
- 't is zo een wreed oud stofje en de zelfkant ervan was 'azo' uitgerafeld. En met het stikken van de zijkanen (binnenstebuiten) was ik vergeten dat ik aan de kant waar de zelfkant zit 1cm van de rand was gebleven ipv 0,5 cm en zo zit er een rafelkant tussen mijn stiksel aan de buitenkant. Maar ach, dat zijn kleine foutjes. Morgen beter.

De volgende boodschappentasjes gaan volgen....dat is zeker. Het is tof om te maken en voor een goed doel! Isn't it?

je hebt zo van die dagen...

...als vandaag!

Dat je te weinig geslapen hebt, omdat je gewoon - laten we eerlijk zijn - te laat in bed lag en ook ... omdat je een slechte nacht had en het veel te vroeg ochtend was.
'De slimste mens' moet ik gezien hebben hoe laat ze het ook uitzenden en in bed moet en zou ik nog lezen hoe laat het ook is en als ik dan eindelijk mijn licht uitdeed - de klok wees al na middernacht - hoorde ik 'iemand' in huis.
Dita is op dat vlak absoluut geen heldin, integendeel. Maar Dita is wel een leeuwin die voor haar kinders door het vuur gaat en aangezien Dita een alleenstaande weekmoeder is, moest ze wel haar stoute schoenen aantrekken en het huis 'visenteren', want wie zou het anders doen. Alles bleek gelukkig wel in orde.

Maar deze morgen leek ik wel een wrak en eigenlijk nog. Het liefst zou ik in mijn bedje willen duiken. Maar ja, dat kan niet, want het is woensdag en op woensdag ben ik Dita-alert.

In de maak...

Het Eloleo-kringloopproject, dat is nu eens zoiets voor mij, sé!
Niet dat ik zo een naaitalent ben, hoor! Maar ik wil wel een naaitalent worden!! Al mijn hele leven lang, dat is eigenlijk mijn droom. En recupereerboodschappentasjes naaien, daar kan ik toch alleen maar mijn (mal)handigheid in verbeteren.

Nu treft het dat ik vandaag te horen krijg, dat het zwembad in 't dorp weer open is en dat deze week de kinderen voor het eerst dit schooljaar gaan zwemmen.

Sporty Spice ziet dat helemaal zitten, alleen die zwemzak van K3 niet.
Dus heeft Dita al haar stofjes, oude lappen en stuff bij elkaar gezocht en zo...
zo is er dus een zwemzak in de maak.



De buitenkant zijn de mouwen van het bevallingskleed waarin ik Sporty Spice heb ter wereld gebracht. Het was zo een aandenken waarmee ik niets deed. Aan de binnenkant komt een geplastificeerd tafellaken die tegen nat zwemgerief kan en aan één kant heb ik een zakje opgenaaid. Daarvoor gebruikte ik een oud sloopje met taferelen op van Belle en het Beest. Uit een verloren hoek van het geplastificeerd tafelkleed knipte ik de eerste letter van haar voornaam en stikte die op de buitenkant met een door Sporty Spice gekozen steek.
De linten hangen te drogen en zijn gewoon wit, van een oud laken.

Als dat geen recupzwemzakje zal worden, ik weet het niet.

Probleempjes waarmee ik tot nu toe te maken had:
- blijkbaar was de spanning van mijn stikmachine niet goed bij het opstikken van het zakje (zie foto). herbeginnen lijkt me geen optie omdat dat geplastificeerd stofje dat niet toelaat. Blei!
- ik heb absoluut geen idee hoe ik mooie rechte stukken moet knippen. Ik dacht aan een winkelhaak(???) maar dat lijkt me niet echt professioneel.
- dus is het nog moeilijker om lange linten te knippen. Ik heb uiteindelijk een deel gescheurd. Lijkt me ook niet echt professioneel.
- het zakjes is schots en scheef en is aan de hoeken slecht afgewerkt omdat het driedubbel dik zat.

Sporty Spice is nog steeds ziek. Ocharme.

Crossdagje

De voorspelde kleine Dita-oogjes waren er!!
Want Sporty Spice is deze nacht ziek geworden.
Ik dacht dat het 's morgens wel beter zou zijn.
Maar niets daarvan: koorts en overgeven à volonté!
Dita belde dan maar naar opvanghulp...
daar zijn gelukkig mama's voor!
"of ze Sporty Spice kon komen bemoederen,
want Dita kon vandaag geen day-off nemen - en morgen ook niet!"
Maar de opvanghulp had in de file gestaan onderweg en zo...
zo zat Dita pas om 9u40 op de trein naar de hoofdstad.

Sporty Spice zit nu uit te zieken bij haar grootmoetje.
Want ziek is ze, het kind, ocharm!

En zo lijkt het dat Dita minder werk heeft zo zonder miss Slaapwandeling.
Maar niets is minder waar!
Toen Dita deze avond van de trein stapte en haar auto wilde starten...
dan deed die gewoon PRRRRRRRRRTTT en verder niets meer.
(dat komt ervan om lezertjes van kindertjes te hebben,
het lampje van de achterbank was blijven branden! Heel de nacht...
en heel de verdere koude dag....)

Gelukkig was er daar die brave ziel die Dita uit de nood hielp en ging ze volledig ontspannen haar zonenlief oppikken van de opvang en deed daarna een groot tourke alom naar huis!

Dita is een alleenstaande weekmoeder, die op dagen als vandaag, manlief heel graag dicht bij haar heeft! Nog 1 dag en het is weer weekend! Joepie!

Doodmoe

En dan liggen ze eens vroeg in bed (vóór 19u) en dan lopen ze hier om 20u nog rond. TSSS! Het zijn kadeeën.
De eerste komt me een truukje laten zien met zijn handjes: je kan ze kruisen op twee manieren, blijkbaar. Ik snap het niet goed, maar toon oprecht mijn verbazing over zijn handkunstjes. "Allé, en nu naar bed, hé!! Ik kom binnen 5 minuutjes kijken en dan moet je slapen!" Of hij nog een m&m mocht eten - het zakje staat hier naast me in de zetel. Tsss!! "Tandjes slapen nu al, hoor!!"

Nummer twee komt al brabbelend wenend binnen en stort zich op mij. Nr twee is Miss Slaapwandeling ofte Sporty Spice. Als ik haar vraag me op een kalme manier te vertellen wat er aan de hand is, zegt ze me:"Mama, ik ben zooooo moe!!" Oink, kom dat tegen!!! "Meisje, als je doodmoe bent, dan blijf je gewoon in je bedje liggen en dan val je wel in slaap!" En ik die dacht dat ze door trukenbroer was wakkergemaakt en me in al haar heftigheid haar verontwaardiging hierover kwam vertellen.

Hoor ik daar plots een TOK op de deur: nummer drie....
"En, wat heb jij mij te vertellen?", vraag ik hem in alle kalmte. Hij is zo van zijn melk door mijn vraag, dat hij niet direct weet wat te antwoorden..."Je mag me één ding vertellen en dan stantepéde in bed, hé!!" Eén ding, wordt twee en dan nog en nog, had ik hem niet allang naar boven gestuurd! Hij ligt nu te roepen vanuit zijn bed en staat hier weer naast mijn zetel!

Die kinderen van mij!!! Morgenvroeg weer kleine oogjes, want dan is het weer werkendag voor mama Dita en moeten we allemaal een half uurtje vroeger opstaan en Dita zal daar zelf ook met kleine oogjes staan...het zal weer wat zijn!

wintertaboulé

Jaja, het is winter, dus maken wij een wintertaboulé.
(de echte waarheid is dat ik vandaag nog geen stap uit mijn huis heb gezet en dat ik de kinderen toch eten moet geven, nl een combinatie van al wat mijn voorraad me biedt: 'fricassé van fricassa', zegt ik dan als ze vragen wat we gaan eten. En dan weten ze hoe laat het is, want om de boel op te vrolijken grillt mama Dita dan altijd pijnboompitjes! En of ze dat lekker vinden?!!!).

Dus wintertaboulé is uiteraard een uitvindsel van mezelf.
Ik begon met een lekkere ajuin te stoven samen met een halve groene paprika, een teentje look erbij.
Daarna kwadreerde ik kleine trostomaatjes en plofte die erbij.
Roeren met mijn houten lievelingslepel - kwestie van wat randinformatie te geven.
Ondertussen was ik aan het overdenken wat ik zou doen: venkelpuree maken [dus nog een massa aan aardappelen schillen - ik haat aardappelen schillen (toontje van haatsmurf)] ofwel couscous bij mijn mélange gieten en de waterkoker opzetten. Ik koos uiteraard voor het laatste. Zo gezegd zo gedaan.
Ondertussen vuur allang verminderd, uiteraard!
Kokend water over de couscous gegoten, ondertussen één venkel gekuist, gekleind en in grove en kleine brokjes in de stoomkoker gestoken.
Mijn keuze van kruiden: pepermolenpeper, provençaalse kruiden en curry (allemaal redelijk kwistig, want wij eten graag gekruid zonder zout).
Ping, deed de microgolfoven en Dita kieperde de zachte venkel bij de couscousmélange en doopte "fricassé van fricassa" tot wintertaboulé!

Nu ben ik nog aan het denken of ik enkel dát ga voorschotelen of dat ik ook nog luiwijvenfalafel ga klaarmaken. Die keuze laat ik aan hen over. Straks binnen enkele minuten zitten ze te smullen.

Lid worden.

Twee van mijn liefjes zaten een tekening in te kleuren van 'Rube & Rutje'.
Achterop de kleurplaat staat dat ze ingekleurd mag opgestuurd worden naar het Toedeloeclubhuis en ook dat je een lidkaart kan aanvragen op de website www.rubeenrutje.be.

Vraagt ze me: 'Mama, wat krijgen we dan?'

'Niets te krijgen' heb ik haar uitgelegd. Gewoon lid zijn - dat is al een eer op zich!
Waarop ik mijn clubkaart van de Stipclub bovenhaalde.
Zorg dat ik daarvoor gedragen heb, dat zie je eraan!
Evenoud als zij moet ik geweest zijn!
En nu ga ik haar lid maken, sé!

Gelukkig nieuwjaar!

Ik wens het aan ieder van u toe! Een leuk 2010 in goede gezondheid met veel vreugde en liefde rondom.

da's toch raar dat ik dat wens aan volslagen vreemden en toch, door het lezen van bepaalde blogs en het af en toe op bezoek komen van diezelfde bloggers, lijken die vreemden niet volslagen.



De kerstboom werd weggehaald - jaja, zelfs vóór Driekoningen - weet ik veel. Het was een valse kerstboom en hij stond me in de weg, de feesten zijn voorbij, het nieuwe jaar is begonnen, dus is het tijd voor wat anders.