sint bij zijn gluurpietje ;-)

Volop in de ban van Sinterklaas.
In dit dorp Sint Maarten of zeg maar Sintemaarten.
11 november is het zover!

In huis gluurpieten alom - want Sintemaarten (ofzo) moet gebrieft worden! Ah ja!
Zelfs het bruine pluimpje in de eierdoos moet van gluurpiet zijn.
We zagen rode en zwarte pluimen in onze fantasie, maar het helpt om elkaar op te hitsen.
Stoute kindjes 'zal ik gluurpiet even roepen?'
En dan de slimste van al! 6 jaar!
'mama, die sint (Sintemaarten??) van in school was niet echt, want die domme piet (gluurpiet?) die had zijn oor niet meegeverfd, dat was nog wit!'
Al 2 jaar stelt ze het bestaan van 'de Sint' in vraag!
Hulpsinten bestaan niet, zegt ze!

'In mijn tijd' was er slechts 1 sint! Met zijn mooie rode solitaire en zachte witfluwelen handschoenen, de broek die vanonder zijn kleed kwam, de ogen die je van boven zijn brilglazen aankeken en dan die onhandige staf, vallen deed hij toch. De pieten met prachtige pluimen en pofbroeken en een jutte zak vol niknakskes, de rode lippen! En dan...het boek: mooi en zwaar!!! Mijn hartje bonkte altijd, nooit heb ik zijn bestaan in vraag gesteld - denk ik toch!
De sint in mijn tijd was de echte!