en zo werd ik nog eens aangesproken
over onze jongens
'daar zit toch niet veel tijd tussen, hé, mevrouw?'
een klein kwartiertje zo
'en dat was zeker zwaar, hé, mevrouw?'
nu nog eigenlijk want het zijn echte filous
ze zouden de maan stelen
'en zo'n mooie kindjes, mevrouw!'
bedankt, ik weet het, het zijn mijn kinderen, hé
ik heb het nooit erg gevonden
dat oude vrouwtjes hen over hun bolletje aaide
dat ik te pas en te onpas werd aangesproken
dat mensen euforisch werden als ze me zagen
dat mijn tweeling onderwerp van gesprek was
ik liet het me allemaal welgevallen
ik ben fier op hen!
En ja, het doet me glunderen
om ver na de babytijd
van anderen te horen
hoe bijzonder ze wel zijn, mijn tweeling!
1 opmerking:
Ja inderdaad he, we mogen er trots op zijn.
Een reactie posten