Cadobonnen

Cadobonnen...
Ik ben altijd blij als ik ze krijg, vind het de uitvinding bij uitstek.
Maar ik ben altijd te laat om ze te innen.

Deze keer zou ik op tijd zijn, allé, ofwel just te laat.

Ik heb nog in mijn kast liggen:
- een aankoopbon van bij FUN vervaldag eind januari 2010.
- een Bongobon vervaldag februari 2010.
- een aankoopbon van bij ESPRIT vervaldag 28 december 2009.
- een aankoopbon van bij Planet Perfume vervaldag 27 december 2009.

De FUN is zo een winkel waar ik wel eens binnenstap, maar ik moet toegeven dat ik door de onvriendelijkheid van de werknemers hier in het Dendermondse, liever niet meer ga.

De Bongobon: die ga ik gebruiken om naar Legoland te trekken met de kinderen. Ik moet dat dus eens dringend plannen.

Sinds een jaar hebben ze in Dendermonde ook een ESPRIT-winkel. Toen ik eens een broek voor mijn sportyspice kocht die dan uiteindelijk veel te smal bleek te zijn, sprak ik de gerante aan over de bon die ik nog in mijn lade liggen had. De bon die in Ninove was uitgeschreven, was zeker inbaar in haar winkel.
Gezien de vervaldag van die bon vandaag was en ik ook nog de teruggavebon van die broek had, kon ik met een aanzienlijk bedrag zeker een winterjas voor volgend jaar voor sportyspice kopen. Dat was mijn plan. WRONG PLAN bleek uiteindelijk. Ik vond een prachtige tinneroy manteltje en een mooie trui. Bij het afrekenen kon die bon niet worden geïnd: ik moet naar Ninove, Geraardsbergen of Oudenaarde rijden. Vandaag nog. Bleek dat nu niet direct op mijn weg te liggen en had ik daarbij nog een drukke namiddag met uitgenodigde vriendjes voor de boeg. Madame de gerante was zo vriendelijk om naar haar collega's in Ninove te bellen en kreeg ik alzo nog een week respijt. Het truitje heb ik toch maar gekocht, eigenlijk omdat het zooo mooi is (want het kind heeft echt geen kleren te kort!).

In Dendermonde hebben ze drie parfumeries, maar geen Planet Perfume. Aangezien de aankoopbon voor Planet Perfume vervaldag gisteren heeft, belde ik deze morgen naar één van de winkels in Aalst. Zij hebben me nog tot het einde van het jaar de tijd gegeven om nen nieuwe parfum te kopen. Oef!! Maar dat betekent dat ik de komende dagen - alsof ik echt niets anders te doen heb - naar Aalst en Ninove moet rijden, gewoon om een aankoopbon te mogen innen.
Een echt luxeprobleem - ik weet het - maar toch vind ik het zonde om de bonnen te laten verlopen.
Ik was vorige jaar te laat voor mijn fotoshoot Bongobon. En tot op vandaag heb ik daar nog steeds spijt van. Het doosje wordt trouwens nog elke keer afgestoft, want ik kan het niet over mijn hart krijgen om dat weg te gooien!

Ting, ting, ting...

...en ik, ik spring erin!



Zalig toch, zo een wollige wolk op 'bena' grijpbare hoogte!!
En daarmee kondig ik dan ook het einde van onze fantastische skivakantie aan! De botten hangen aan de bomen en wij strijken de plooien van 2009 recht om effen in 2010 te kunnen vliegen!

Morgen onnozele kinderendag. Dat vind ik nu nog eens een dag om te vieren, sé! Ook heel wat telefoontjes te plegen, want veel vriendinnen bevielen die dag.

Van oud naar nieuw

Dit kersenpitje ligt al een tijdje op een herstelling te wachten.
Ik had het ooit eens willen opwarmen door het op de stoof te leggen - geen goed idee blijkbaar! De stof was niet doorgebrand maar wel een teer punt geworden en na een tijdje is er dus een gat ingekomen.

Nu het intensief wintert, is het tijd om mij eens aan dat werkje te zetten.

Nodig:
alleen maar een oude stoffen serviet.

En voilà...een kwartiertje later was het werkje al gefixt.



Nu nog een gemakkelijk wasbaar overtrekje maken en het kan weer intensief gebruikt worden.

Frozen second

Ik besefte een 100ste van een seconde te laat, dat mijn PC uit mijn handen viel, maar gelukkig op tijd om de val te breken en zo heeft mijn laptop een deuk en staat hij wat open aan de linkse kant!
Het goede nieuws is dat hij nog werkt! Stel je dat eens voor, dat dat ding terstond kapot was geweest geworden zijn.

Massaverkoop

Letterlijk en figuurlijk wordt er een massa aan sportkledij verkocht, op de Massaverkoop (www.massaverkoop.be). Het is er zoeken en vinden tegelijk.
En telkens ga ik er heen 'om eens te gaan kijken, maar ik heb niets nodig, hoor!' en telkens kom ik gepakt en geladen terug. Niet altijd nuttige dingen, ook veel gadgets enzo.

Met drie jonge kinderen op sneeuwvakantie gaan, dat vraagt voor vernieuwing op zijn tijd. Niet vernieuwing omdat we dat leuk vinden - want goedkoop is al die winterstuff niet - maar wel omdat het nodig is!
De eerste keer dat we op sneeuwvakantie gingen, waren Sportyspice en haar broers volledig geëquipeerd!! Sportyspice had meerdere skitenuutjes, want zij ging haar eerste stappen op de ski's zetten. De jasjes van haar tenuutjes kunnen niet meer afgedragen worden, want veel te meisjesachtig. De broekjes gelukkig niet te frivool en die worden dit jaar door één van haar broers afgedragen.
Eén ding heb ik na al die jaren wel geleerd: tot zolang de kinderen zo blijven groeien, worden er enkel unisexskikleren gekocht. Ik heb het dan vooral over de bovenkledij, de wanten/handschoenen, de aprèsskibotten, thermisch ondergoed, skikousen. Dan is het zijn geld zeker waard.
Afgelopen woensdag werd heel de reutemeteut van de zolder gehaald, gepast en gekeurd. De enige extra aankoop die nog nodig was, was een nieuwe skibroek voor ons misske, nieuwe aprés-skilaarzen en handschoenen voor alledrie. De skijassen kunnen nog 1 seizoen mee.
Manlief en ik hadden aldus budget over om onze skikledij wat up te daten. Eigenlijk hebben we ons wat laten gaan, want ons budget was ruim overschreden. Niettegenstaande de massaverkoop een outletverkoop is, heb ik toch serieus wat centen mogen neertellen voor mijn 2 nieuwe skibroeken. Maar bon, wij kunnen nu weer voort voor een tijdje.

Oh, ja, als de weersverwachtingen blijven zoals ze nu zijn, dan zullen we mogen genieten van een zonnige skivakantie. Joepie!

Walnotencake

Ze stak me het doosje gemixte walnoten in mijn handen met de opdracht er een cake van te maken.
Uh!!
Het is nu wel - al zeg ik het zelf - dat mijn cakes echte lekkernijen zijn. Echter, een cake met walnoten, had ik nog niet op mijn palmares staan.

Eventjes het internet geraadpleegd om inspiratie op te doen en zo kwam ik tot een eigen lekker receptje.



De ingrediënten:

- 300 gr bloem met baking powder volgens het gewicht (ik werk liever zo dan met zelfrijzende bloem)
- 300 gr suiker (1/2 bruine kandijsuiker en 1/2de witte kristalsuiker)
- 1 pakje vanillesuiker
- 250 gr boter (gesmolten)
- 4 eieren
- 90 gr gehakte walnoten (omdat ik 90 gr had en ik alles direct wilde verwerken)
- 1 grof geraspte granny smith appel

bereiding:

boter laten smelten - suiker bijvoegen - ik doe er altijd nog een snuifje zout bij - roeren met de vork - eitjes in het geheel bijvoegen - goed mengen - bloem bijvoegen en alles tot een egale massa mengen.
In de cakevorm(en) gieten - daar de geraspte appel en noten bijvoegen.
60' op 160°

Mislukt aan dit experiment:

Ik zette mijn oven door onoplettendheid op 200° en had het pas in het laatste kwartier in de gaten (zie de zwarte randjes van de cakes): de ideale cakebaktemp is uiteraard 160°/170°.
Ik mengde mijn appel en noten niet in het cakemengsel, maar strooide het er gewoon bovenop - in de hoop dat het bij het bakken wel naar de bodem zou zakken. Niet dus... Dus de volgende keer ga ik het er gewoon tussenmengen.

Geslaagd aan dit experiment:

- een zalige namiddag met de kinderen en snel-op-cake bij mijn ouders doorgebracht.
- de bruine suiker in de cake
- de granny smith in grof geraspte vorm gaf een confituurachtig effect
- de 'mama, ik lust geen notencake'-kreten die overgingen naar 'mama, mag ik nog een stukje notencake'. Hihi!

Vrijmetselarij

Vandaag kwam ik hem tegen!
Ik had het al door voordat hij me aansprak.
Hij was een meester vrijmetselaar.
Ik had het stiekem gezien aan het logo.
Misschien zag hij me als potentiële kandidaat.
Het kon natuurlijk ook een mislukte verleidingstechniek zijn geweest...
Alleszins ons gesprek werd afgerond
omdat de trein stopte in mijn station.
Spijtig, ik had graag willen weten hoe dit ging aflopen.

overvallen

Vandaag op het werk overvallen door nieuws en slecht nieuws en uitleg over herstructueringen en schoonpraterij en de dag was voorbij voordat ik mijn ochtendkrant online had kunnen openzetten!

Mijn parelvissertje mengt zich in mijn relaas aan manlief en zegt het niet leuk te vinden dat de bank was overvallen, want hij wil zijn vliegtuig van Lego krijgen, hoor! Uitgelegd dat mama overvallen was door het nieuws en dat dat niet betekent dat de bank (waar mama werkt) was overvallen. Uiteraard staat zijn rescuevliegtuig van Lego - zijn nieuwjaarscado - niet op mijn werk maar verstopt op de zolder - hoe het ventje dat in zijn hoofd haalt!

Goed nieuws in de brievenbus: ons Zwitsers wegenvignet voor 2010, want wij vieren een witte kerst....dat beloven de weersverwachtingen ons toch! 't Zal absoluut koud zijn en (uch) alle dagen sneeuw!

In de vettige friet.

Elke donderdag serveren ze hier frieten op school. Ze strooien er massa's zout op en ieder bord krijgt er een kwak mayonaise bovenop - ook de kleutertjes (!!!).
Het zal aan mij gelegen zijn: ik vind dat teveel en te vettig en te ongezond. Maar dat zal echt louter en alleen aan mij gelegen zijn!!

Met de kinderen heb ik een stilzwijgende overeenkomst: ad random wordt een donderdag uitgekozen dat ze gewoon boterhammetjes meekrijgen naar school. 's Avonds kook ik voor hen een gezonde maaltijd; daarom niet speciaal, want het moet natuurlijk snel gaan, maar wel gewoon gezond (vanavond waren het gekookte aardappelen met verse rode kool met appeltjes en kalkoenreepjes, gewone kost dus).
Manlief steunt me gelukkig in mijn koppig idee dat elke weet friet teveel is. Maar hij heeft me wel overtuigd om een frietketel te kopen. Mijn schrik van warme frietvetten heb ik zo op die manier beetje bij beetje overwonnen, maar haal nog steeds met tegenzin de frietpot om de 3 maanden van zijn sokkel.


Dit alles om te zeggen dat het deze week de week van de friet is - de week van de friet dus!!
Het toeval wil dat ik dinsdagavond aan de kinderen vroeg wat ze woensdag wilden eten - want op woensdag mogen zij kiezen wat we eten - en ze kozen voor frieten - frieten dus!

Dus maakte Dita woensdagmiddag fijne (zelfgekochte) frietjes klaar (met peper en ketchup) en verse Filipijnse loempia's, allemaal in het frietvet, lekker vettig, want het is de week van de friet! (dit is echt wel gemakkelijk en geeft weinig afwas, ik moet dat toegeven!! de loempia's worden steeds en masse klaargemaakt omdat het zoveel werk is en dus heb ik altijd een portie in de diepvriezer!!)

Vandaag gingen ze wel met hun brooddoosjes naar school, want Dita zou nooit toestaan dat ze twee dagen na elkaar frieten eten, ook niet in de week van de friet!

Verwennerij

Blij dat ze was toen ik haar een citroengrog met honing en een kom met vitaminebommetjes kwam brengen, want meisje had keelpijn en een snotneus.
Blij was ze vooral - en daardoor half minder ziek - omdat ze normaal boven op haar kamer niet mag eten en vandaag bracht ik haar zomaar een plateau(*) aan haar bureau. zomaar...

(*) ik besef dat ik eigenlijk geen kleine plateau's heb, buiten dit kleine niemendalletje. Tijd om eens op zoek te gaan naar een verwenplateau'tje voor zieke kindjes.

Wist je dat ...

...mijn lievelingschips - Doritos Nacho Cheese - de helft goedkoper zijn bij Albert Heijn, dan bij Colruyt.

Wist je dat???

Even een prijzenvergelijk dat me bij de goedkoopste brengt:
Nachtwinkel om de hoek: 2 euro
Super GB Noordstation Brussel: 1,79 euro
Colruyt Dendermonde: 1,75 euro
Albert Heijn 's-Gravenhage: 0,83 euro (!!!!)

Ik vind dat straf! Voortaan weet manlief wat mee te brengen als ie voor het weekend naar huis komt (!!!! of toch maar liever niet, want ook hier worden de kilootjes extra, meer en meer de kilo's teveel !!!!).

Vriendjes maken

"Mama, ik heb 5 vriendinnen van het zesde!", zegt ze me fier, terwijl ze ze opsomt bij naam.
Sprakeloos zeg ik "ow". Mijn kleintje sluit vriend met de grootsten van de school. Slik.

Ik herpak me!
"En wat speel je daar dan mee?"

"hihi! Ah! Jongens pesten, hé, mama!"

"Oei, dat is toch geen spelletje? Welke jongens pest je dan?"

"Maar mama, 'jongens pesten' is een spelletje dat IK heb uitgevonden!! Dus een jongen pakt een meisje en de andere meisjes kunnen dat meisje bevrijden door die jongen te tikken!"

Oef!! Een variante op tikkertje en dikke berta ofzo! Als het dat maar is, mag ze nog vriendschap sluiten met die van het zesde!

Nadien vertelde ze me wel dat een jongen van het zesde haar gewurgd heeft en dat ze nu al een hele tijd pijn aan haar keel heeft. Neen, ze kent die jongen niet bij naam en eigenlijk heeft hij dat gedaan omdat zij heel hard geroepen had omdat ze boos op hem was!
(ik las net vannacht een artikel in de Humo over de wurgspelletjes bij de jonge jeugd! Brr, ik vind dat wurgverhaal van die jongen van het zesde in de context van dat artikel dan toch maar creepy!).

Wasda??

Dá is een foto van ons strafhoekje.
Het relief van het vliesbehang afgepulkt, het behang losgetrokken tot op het pleisterwerk en zelfs verder dan het pleisterwerk. Dat zijn werkjes van weken en maanden.

Dat bruine viezige kleverige hangt er normaal niet aan! Zo zag het er daarstraks uit toen meneer met zijn stroopbaard weer uit de hoek mocht komen!
Tja, dat komt er van als je letterlijk doet wat mama vraagt: 'met je gezicht tegen de muur!' Zal ik volgende keer toch maar 'naar de muur' zeggen.


PS:
Oh, het is dat onze keuken nog moet gerenoveerd worden, anders zou ik niet zo blij zijn met dat toegetakelde strafhoekje!
Je moet nu niet denken dat ze veel, laat staan, lang in de hoek moeten staan, hoor!
Oh, ja en de stroop die ging er gemakkelijk af! ;-)

Mijn dooskescomplex

Op mijn wasmachine staat een beker (zo'n een gratis JBC-ding van één van de kinderen, bon, zo'n ding dat perfect geschikt is) om de stofpluisjes van de droogkast in te droppen. Daarin belanden ook steentje, kleine papierkes, meegewassen kleenexjes, allerhande onbruikbare vondsten uit het te wassen of gewassen wasgoed.
Die beker wordt elke week geleegd.

Maar ik heb op mijn wasmachine ook een doos staan - zo'n oude sorbetdoos. Groot genoeg om veel in te vergaren: alle bruikbare spulletjes die ik nog in de kleren vind alvorens ze in de wasmachine te steken of vond na het wassen. En toch is de doos klein genoeg dat ze niet in de weg staat als..., als ze niet uitpuilt, want dat was nu toch wel het geval. Hoog tijd om die prutsen te sorteren...



Buit na drie maanden:
- tennisbal (gebruikt toen ik deze zomer de dekbedden in de droogkast droogde);
- 4 knikkers;
- haarspeldjes en rekkertje;
- knoopjes in zakjes (zo ge weet wel, van die zakjes die ze dan in het kledingstuk hangen, maar niet bij het prijslabel: je vergeet die dingen daar uit te halen. Trouwens het zal niet de eerste keer zijn dat één van mijn kinderen met een prijslabel in zijn kleren rondloopt, hoor!);
- zonnebril;
- in één geplakte ballon (van de beste schoenwinkel in de omstreken, sttt!);
- beukennootjes;
- een fluitje
- een sleuteltje van een juwelenkistje (dat ding krijgt ze blijkbaar ook open zonder sleutel door gewoon eens op de grond te laten vallen - tja, ze is zeer slordig ons mieke, maar voor alles vindt ze wel alternatieven!)
- 2 ijzeren nagels;
- handige sunstick van bodysol;
- een plastieken cent (denk je dat ik ooit al eens een echte cent gevonden heb??);
- nog wat prutsen....

Eigenlijk feitelijk zou ik die dingen gewoon rechtstreeks in de vuilnisbak mogen gooien, want 'hebben wij dat de afgelopen 3 maanden gemist?' NEEN!!
Maar ja, ik kan dat dan niet, hé! Dus zoek ik nu plaatsjes voor al die prutsen. Lastig werkje!! En als ik daar geen plaatsje voor vind, dan belandt het gewoon weer in het doosje).

slaapwandelen

We vroegen het ons al vaker af: "lijdt" ze misschien aan slaapwandelen?
En zonet werd ons vermoeden bevestigd.

Ik hoor boven gestommel,
denk 'lap, het is zover',
ik hoor haar de trappen aflopen,
de keuken binnengaan,
de living binnenstappen, en dan...
in tegenstelling tot de andere wandelavonden waar ze zich wezenloos op de zetelleuning installeert en wij haar dan begeleiden naar haar kamer,
loopt ze ons gewoon voorbij,
ze kijkt niet op
en kijkt niet om,
ogen nochtans wijdopen,
ze loopt de gang weer in langs de andere deur,
loopt de trappen op en kruipt weer in haar bed.

Definitely slaapwandelen...

Raadseltje

Als de jongste zijn eerste tand uitgevallen is, dan is het:
- tijd om aan gezinsuitbreiding te beginnen;
- te laat om aan gezinsuitbreiding te denken;
- tijd om aan de oudste te vertellen dat de tandenfee nep is;
- tijd om me aan te sluiten bij de KVLV.

De juiste keuze is aan u.

Beetje randinformatie:
35+-iger, 3 kinderen, uithuizige man, verrukt van baby's, vergeet steeds tandenfee te spelen, geen tijd om te ontspannen laat staan om te koken of te fietsen met de vrouwenbond.

Sjaaltje hier, mutsje daar...

Nu ik de lade niet meer dichtkrijg, moet ik het toegeven: ik koop teveel mutsen en sjaals!
Overal waar ik die dingen tegenkom, wil ik ze kopen, met het idee van 'als ze dan eens hun sjaal verliezen, hebben ze nog een reserve'!



Maar mijn kiddies verliezen geen sjaals en ook geen mutsen, laat staan hun handschoenen of wanten en dus blijf ik met de volgepropte lade zitten. Tsss!

Wat is pezo?

Ik zag gisterenavond bij de polkadotjes een leuk en snel bijdehands gerechtje, ideaal voor onze éénpanswoensdag.

www.polkadotjes.blogspot.com _ denk je dat ik weet hoe je die URL onder het woord polkadotjes kan zetten? NOPE!!

Net zo min als ik weet wat PEZO betekent, want dat is wat polkatdot in haar 'pasta met courgette en geitenkaas' dropte.

En wat doet een mens tegenwoordig als die iets wil weten?? Die zoekt het internet af! Niet onmiddellijk een schot, want Pezo is eigenlijk ook een Italiaans restaurantje in Lier! Maar tussenin vond ik toch dat Pezo: peper-zout wil zeggen. Joehoe!!! Blij dat ik dat nu ook alweer weet (ik ben zo geen afkortingsmens, dus spreek tegen mij nooit in afkortingen, want ik begrijp er niets van!).

Bij ons is het dus alleen PE! Wij eten geen ZO, of toch quasi niet (op een eitje in al de vormen natuurlijk wel en in cake bijvoorbeeld ook). Oh, ja en ik ben vergroeid met mijn stoomkoker! Groeteneter als ik ben/wij zijn, gaat alles de stoomkoker in, en komt er mooi van kleur en lekker smakend weer uit, allemaal zo zonder zout.

Het nagedaan gerecht van polkadotjes werd bij mij een variante ervan:
- teentje look en sjalotje fruiten in olijfolie in de wok
- 1 courgette in blokjes/driehoekjes erbij + 4 grote vooraf gestoomde wortelen in blokjes
- PEperen
- gare tagliatelli erbij, samen met gehakte verse peterselie en droge tomaten.
- alsook 2 mozarella in blokjes erbij
- Alles omroeren in de wok.

Kinderen aan tafel geroepen, bordjes gevuld en gebakken zonnebloempitten erover gestrooid.
Smullen dat ze deden! Ikke ook!

Naaikliniek

Het rokje dat ze vorige winter slechts 1x heeft kunnen dragen, snakte naar herstelling. Het lag op het hoopje voor de naaikliniek - al een jaar lang - maar het hoopje geraakt niet tot bij de naaikliniek.

Omdat het stillekesaan wintertijd wordt, besloot ik om het toch maar zelf aan te pakken.

Eng vind ik het, zo naaien.

En toen ik woensdag eindelijk de stap naar de stoffenwinkel zette op zoek naar een stuk bruin katoenen lint om mijn idee uit te werken... was het lot met me, want ik vergat mijn zakje in de stoffenwinkel, mijn zakje met het rokje en met het lintje dat ik er kocht.

Vandaag begon ik er dus met vertraging aan.

Wat was nu eigenlijk het probleem aan dat rokje. Een knoop van de "zwangerschaps"elastiek was eraf. Niet zomaar eraf. Het was door het fijne stofje getrokken.

Nu zou je natuurlijk denken dat een tailleband van een rokje wat verstevigd is (met vlieseline, of hoe doen de professionelen dat?), maar dit rokje niet, hoor!! De tailleband is doorzichtig, je ziet lossendoor het fijne stofje.
Dus had ik het plan om de binnenzijde waar de elastiekknopen moeten komen, te verstevingen dikke katoenen band.

>

Eerst de kleuren passen. Ik heb uiteindelijk voor groene draad gekozen. Omdat er aan de buitenkant van de rok ook een groene band is opgenaaid. Bruin op het rokje vond ik niet oké.


Vastzetten met naaldjes en dan stressen achter de naaimachine.


Het resultaat is niet rechtlijning, niet professioneel, maar ik ben wel content.
Deed de knoop aan de andere kant eraf en waagde me aan hetzelfde ritueel.



Aan de buitenkant van het rokje, zie je nu twee genaaide rechthoeken. Misschien niet de mooiste, maar voor mij wel de beste oplossing en ik ben nog content d'erbij.

Ons misske kan nu eindelijk haar rokje weer dragen - al is het een jaar na datum.

9 oktober 2009: Eindelijk!!! Ze zijn er!!

De eerste mandarijntjes!!! Ohhh, lievelingstijd van het jaar!!!!

Maar net als met de aarbeien en de druiven zal het ook met de mandarijntjes zo vergaan: ze zullen gekocht worden tot ze verdroogd in de fruitmand blijven liggen. Maar tot dan kopen we ze nog in kilo's aan! Smullen maar!

8 oktober 2009: paternosterkliertjes

Paternosterkliertjes...
Ooit al van gehoord? Ewel, ik niet, maar ik kan me er wel een beeld bij vormen.
Telkens we van bij de dokter komen, hebben we weer iets bijgeleerd en zijn we ziek natuurlijk!
Nu proberen we het griepbeestje te verslaan. Mild maar hardnekkig. Het zou de Mexicaanse wel eens kunnen zijn. En dus blijven we thuis.

6 oktober 2009: kolentijd

Voor mezelf maakte ik deze middag een vierde van een witte kool klaar, met witte saus, beetje kaas erbij. Mmmmm.
Ik kan niet zeggen dat ik een goede eter ben, een vleeseter al helemaal niet, maar ben wel fan van alle kolen: bloemkool, witte kool, groene, rode, spitskool, chinese kool.

En daarom staan er morgen spruitjes op het menu. Want dochterlief vroeg vanmorgen:"Mama, gaan we morgen spruitjes eten?"

De combinatie zal raar zijn, want zoonlief wilde dan weer fishsticks. Nu ja, op woensdag kiezen de kinderen het menu!

Bij deze de geschikte herstart van mijn doodgevallen blog.

"Goeiendag, hier ben ik weer!"

Petit Suiske

In Zwitserland, stralende zon,

fantastische sneeuw, zalig en gezellig terrasje,

ontspannen Dita, vindt zoonlief het niet zo tof.

"Mama, in België heb ik mijn Lego!"

Stilletjes

De lichtjes in haar ogen doven zachtjes,
haar blonde haren worden dof,
een scheefhangend strassspeldje
probeert de diva nog te redden.
de zelfgebreide gele sjaal, pure melancholie
haar rimpels zijn diep en mooi,
maar verraden haar strijd.
haar trillende handen
bijna doorzichtig, vergane schoonheid.
haar strijdvaardigheid is uitgeblust,
rondom haar een lichte waas.
met Pasen zal het beter gaan, zegt ze,
maar ze weet wel beter.
Stilletjes neem ik afscheid,
binnenin breekt mijn hart.
Zoveel liefde dat ze me geeft, onvervangbaar.

Skypen

ze stuurde me haar skypenummer door
de 0034 voor Spanje ervoor
ik moet het toevoegen aan mijn contactpersonen
maar weet je dat mij dat niet lukt.
er wordt me dan een identiteit, mailadres of skypenaam gevraagd
ik heb alles al geprobeerd, alles wat ik weet ingevuld,
maar toch lukt het niet, skype vindt haar niet.
en dan? Dan was er niets!

Wat kan ik toch een leek zijn in die dingen.

Dendermonde op de wereldkaart

Ik zag dit bericht als antwoord staan op een blog dat ik stilzwijgend volg. Die blogger vroeg zich af waarom ze afgelopen vrijdagmorgen zo zat te klagen over (achteraf voor haar gezien onbenullige) zaken, terwijl er zich ondertussen in een Oostvlaams dorpje een drama afgespeelde.
De reactie op dat blogbericht schokte me en ze schokt me nog steeds.

Dit grijpt aan, maar zo is er iedere dag wel wat dat je relativeringsvermogen in gang kan steken.

De relativeringszin van de gemiddelde Vlaming gaat me toch wel iets te ver de laatste tijd.
De kop in het zand steken, weglachen van de 'moderne' ziekten, de schouders ophalen bij het horen of zien van menselijk leed, de zoveelste moord, de zoveelste onrustwekkende verdwijning. Tot zolang het maar ver weg is en ons gezin niet treft, moet ons relativeringsvermogen in gang gezet worden. Maar ondertussen blijven we wel massaal buitenlandse liefdadigheidsprojecten ondersteunen. Voor het leed van onze buurman blijven we echter blind!

Ik, ik wil hier niet aan mee doen. Wij doen hier niet aan mee. Als ouders kunnen wij ons niet onverschillig opstellen tegenover dit drama. Het gaat niet, het kan niet. Niet voor ons, niet voor onze kinderen, maar ook niet voor onze maatschappij.

Het moet verdorie je kind zijn die getroffen werd door deze gek, het moet verdorie je kind zijn die deze gek is geworden! Er is geen gradatie van wat erger is, het drama is gewoon te erg.

Door het weg te wuiven en het drama te relativeren en dus ook het waarom, voorkom je - mijn inziens - enkel dat het je persoonlijk raakt, maar je helpt er de maatschappij niet mee vooruit! Integendeel! Het mag ons niet onberoerd laten, we moeten empathie tonen, we moeten onze kinderen een veilige thuishaven kunnen bieden en aanwezige ouders zijn, we mogen het jachtige leven niet verkiezen boven dit alles, we mogen de gevoelens van onze kinderen niet onderschatten, alleen al om te vermijden dat ze veranderen in een onmens.
Waar gaat dit eindigen als we onze schouders blijven ophalen?

Le tag est une mode!

Park Tervuren

Tagging in de betekenis buiten de ICT-wereld.
Een etiket opplakken, labelen, tagging.
Ik probeer het zoveel mogelijk te vermijden,
en toch wil men het zoveel mogelijk doen.
'is hij diegene die...'
'wie is nu die...'
hun zin wordt afgebroken
ik weet wat ze willen vragen
ik wil het niet horen
veelal uit frustratie of uit ergernis,
'doet het ertoe wie, ik wil geen vooroordelen!'
maar soms wil ik gewoon ook mijn kop in het zand steken,
doen alsof er niets is
en doen alsof hij niet tot die categorie behoort.
En toch,...
toch is het soms gemakkelijker om de dingen uit leggen
en ben ik blij dat hij getagd is.

Raadsel 2: stringprobleem

Je moet naar een medische check up bij de arbeidsgeneesheer.
Terwijl je van het ene naar het andere gebouw loopt,
besef je dat je een string aanhebt,
absoluut niet flatterend om er de dokter mee onder ogen te komen.
Je hebt enkel je batch en een luttele 10 euro mee op zak.
Wat doe je?

- je keert je om en zegt de date af.
- je trekt je schouders op en beslist om alles uit te doen met de leuze in gedachte: beter niets, dan 10 mooie strings aan.
- je beslist de eerste de beste winkel binnen te lopen, koopt een onderbroek - in solden - zonder te passen, trekt bij het betalen het etiket van het onderbroek en steekt het ding in je jaszak, waarbij je door de kassadame vreemd wordt aangekeken.
- je doet alsof je neus bloedt en stapt zonder blikken of blozen met de string aan uit het omkleedhokje.
- je gaat naar de date en weigert gewoon je onderkleding uit te doen.

1 + 1 = tweeling

en zo werd ik nog eens aangesproken
over onze jongens
'daar zit toch niet veel tijd tussen, hé, mevrouw?'
een klein kwartiertje zo
'en dat was zeker zwaar, hé, mevrouw?'
nu nog eigenlijk want het zijn echte filous
ze zouden de maan stelen
'en zo'n mooie kindjes, mevrouw!'
bedankt, ik weet het, het zijn mijn kinderen, hé

ik heb het nooit erg gevonden
dat oude vrouwtjes hen over hun bolletje aaide
dat ik te pas en te onpas werd aangesproken
dat mensen euforisch werden als ze me zagen
dat mijn tweeling onderwerp van gesprek was
ik liet het me allemaal welgevallen
ik ben fier op hen!

En ja, het doet me glunderen
om ver na de babytijd
van anderen te horen
hoe bijzonder ze wel zijn, mijn tweeling!

Playmobil

Ik vraag hem of dat nu een zeerover of een ridder is.
Hij antwoordt me verbaasd:"Een zeerover, mama"!
"Ow", doe ik gemaakt meer verbaasd, "ik wist het niet, hoor!
Zeerovers dragen toch geen ridderzwaard?"
Ongedurig om mijn dommigheid:"mama, het is een boef!"

OW!

frio frio, Maria!

Poes is een buitenpoes.
ze heeft haar wintervacht aangetrokken
en ziet er dubbeldik uit
voelt ook dubbeldik
haar anders zo zachte pels voelt dik en stug aan
als ik ze pak en meeneem naar binnen
kromt ze haar rug, geeft een grommauw
en glipt de deur uit
Poes blijft een buitenpoes.
ook bij vriestemperaturen van 10 onder nul
en dus warm ik haar eten een beetje op!
Hoe doet ze het? Bewonderenswaardig ons Poes!

Mijn geboortestad

Ik zie en ik hoor

twee Turkse vrouwen tetteren tegen elkaar,
ik versta hen niet, ik kijk om en ze genieten
want heel de treincoupé hoort mee en verstaat niet

de wulpse negerin tikt tegen het raam
lokt de jongeman vanachter haar vitrine
ik kijk om, hij stapt door

het Marokkaanse jongetje struikelt en valt languit op zijn buik
de handjes in de vieze ijssneeuw, ik stop en wil bukken
zijn gesluierde moeder brult hem onverstaanbaar aan
trekt hem op aan zijn kap, hij krijgt een klap

het Slavische meisje en haar vriendje huppelen rond me
en vragen een cent
mogen jullie zo laat nog op straat vraag ik hen
ze lopen weg, ik kijk ze na

de clochard die druk aan het gesticuleren is tegen
het hippe meisje dat haar sigaret wegsmijt
in wat deze avond zijn slaapplaats zal zijn,
ik kijk op en vind hem cool!

Ik zie en ik hoor

een Marokaan in een rammelkar
rijdt achteruit tot hij botst tegen de sjieke auto
rijdt weer naar voor en staat geparkeerd
ik sta stil en schud mijn hoofd

2 Spaanse dames babbelen
en de zon die ondertussen schijnt en de nevel die er hangt
ik bedenk me zouden we naar Spanje trekken of naar Italië
Ik twijfel nog.

het Brussels hotel dat zijn deuren opent
voor de opvang van daklozen,
clochards zoals ik ze noem
ik vind dat straf,
ik vind dat sjiek

de dames uit de randgemeenten met hun volle winkelzakken
één, twee, drie uitpuilende zakken vol koopjes

de jonge opgetutte meisjes giechelen
de jonge gasten lopen 2 meter achter hen
in elke huidskleur kom je ze in groepjes tegen
ik bedenk dat ik ook nog jong (geweest) ben

de wafelverkoper, hij kent me al
eerst betaal ik en ik wil hem heel warm
de wafel, nu niet meer sinds mijn plan

blij dat het wintert
blij om mijn geboortestad

of van boven gezien
de witte daken en dampende schouwen
de prachtige zon die ondergaat in de Zuidertoren
de mierende mensjes
of met de ogen dicht
de claxonerende auto's
de uitzwaaiende sirenes
de aanrazende tram
de telefonerende Braziliaanse
de tikkende blindeman
zoveel impressies,
die stad van mij!

Atonement

Gisteren zag ik een mooie film
over de liefde en over oorlog
over geschonden familiebanden
met hele mooie mensen
passie
lang geleden dat een film op teevee
me nog zo kon bekoren
en me zal bijblijven
ik stond er middenin.
fictie = non fictie
het kan...

Silhouette

2 jaren verder
10 kilo dikker
= 2 maten groter

2 dagen koopjes
weerom een nieuwe garderobe
die past bij mijn nieuwe silhouette

zo gaat dat maar door
elk seizoen opnieuw

mijn plat buikje heeft nu een bobbel
een zacht bergje zo,
niet dat het erg is ofzo
je raakt eraan gewoon
hij ook en...zo

en toch is het gedaan!
ik begin eraan
vanaf nu 0% vet

Smog

en zo starten we het nieuwe jaar - vol hoop
met een sombere en grijze lucht
de temperaturen onder nul
verwarmen we ons aan Klara Continuo
de prinsessenliedjes - want zo noemen ze dat hier
doen ons fantaseren over jonkvrouwen en prinsen
steekspelen en vlaggenwimpels rond kastelen
van in lang vervlogen tijden zonder smog

en voorwaar ik zweer het: de zon kwam lonken
heel de straat kleurde rozig
door het glas
de vervuilde lucht als een dikke roze wat
zal het ons versmachten of eerder verzachten

dat verlangen naar de zon is plots zo groot
een roodroze aardbei in de zon ook

Schone lei

Vandaag is een nieuwe dag
donderdag
een dag om blij te zijn
want iedereen wenst geluk voor dit jaar
en ook 'vooral een goede gezondheid'

Natuurlijk een goede gezondheid,
en ook veel geluk
Ik wil ook graag veel kunnen lachen
dat vind ik tof en doe ik graag
ik ben een zonnetje, dat ben ik toch ja?

1 lach voor een lief kind
1 lach voor nog een lief kind
1 lach voor weer een kind, ook lief
1 lach voor mijn manliefje
1 lach voor veel geluk
1 lach voor vooral een goede gezondheid

Laat 2008 achter me, een slecht jaar,
veel ontgoochelingen,
veel oude zeren, veel nieuwe ook, maar
2009 heeft een schone lei
een onbeschreven blad
de staatloterij won ik niet maar doe ik nooit
het groot lot leeft rond me en lacht met me mee!
Tof, ik lach graag! Ik win sowieso!

Gelukkig nieuwjaar en vooral een goede gezondheid!