Cadobonnen

Cadobonnen...
Ik ben altijd blij als ik ze krijg, vind het de uitvinding bij uitstek.
Maar ik ben altijd te laat om ze te innen.

Deze keer zou ik op tijd zijn, allé, ofwel just te laat.

Ik heb nog in mijn kast liggen:
- een aankoopbon van bij FUN vervaldag eind januari 2010.
- een Bongobon vervaldag februari 2010.
- een aankoopbon van bij ESPRIT vervaldag 28 december 2009.
- een aankoopbon van bij Planet Perfume vervaldag 27 december 2009.

De FUN is zo een winkel waar ik wel eens binnenstap, maar ik moet toegeven dat ik door de onvriendelijkheid van de werknemers hier in het Dendermondse, liever niet meer ga.

De Bongobon: die ga ik gebruiken om naar Legoland te trekken met de kinderen. Ik moet dat dus eens dringend plannen.

Sinds een jaar hebben ze in Dendermonde ook een ESPRIT-winkel. Toen ik eens een broek voor mijn sportyspice kocht die dan uiteindelijk veel te smal bleek te zijn, sprak ik de gerante aan over de bon die ik nog in mijn lade liggen had. De bon die in Ninove was uitgeschreven, was zeker inbaar in haar winkel.
Gezien de vervaldag van die bon vandaag was en ik ook nog de teruggavebon van die broek had, kon ik met een aanzienlijk bedrag zeker een winterjas voor volgend jaar voor sportyspice kopen. Dat was mijn plan. WRONG PLAN bleek uiteindelijk. Ik vond een prachtige tinneroy manteltje en een mooie trui. Bij het afrekenen kon die bon niet worden geïnd: ik moet naar Ninove, Geraardsbergen of Oudenaarde rijden. Vandaag nog. Bleek dat nu niet direct op mijn weg te liggen en had ik daarbij nog een drukke namiddag met uitgenodigde vriendjes voor de boeg. Madame de gerante was zo vriendelijk om naar haar collega's in Ninove te bellen en kreeg ik alzo nog een week respijt. Het truitje heb ik toch maar gekocht, eigenlijk omdat het zooo mooi is (want het kind heeft echt geen kleren te kort!).

In Dendermonde hebben ze drie parfumeries, maar geen Planet Perfume. Aangezien de aankoopbon voor Planet Perfume vervaldag gisteren heeft, belde ik deze morgen naar één van de winkels in Aalst. Zij hebben me nog tot het einde van het jaar de tijd gegeven om nen nieuwe parfum te kopen. Oef!! Maar dat betekent dat ik de komende dagen - alsof ik echt niets anders te doen heb - naar Aalst en Ninove moet rijden, gewoon om een aankoopbon te mogen innen.
Een echt luxeprobleem - ik weet het - maar toch vind ik het zonde om de bonnen te laten verlopen.
Ik was vorige jaar te laat voor mijn fotoshoot Bongobon. En tot op vandaag heb ik daar nog steeds spijt van. Het doosje wordt trouwens nog elke keer afgestoft, want ik kan het niet over mijn hart krijgen om dat weg te gooien!

Ting, ting, ting...

...en ik, ik spring erin!



Zalig toch, zo een wollige wolk op 'bena' grijpbare hoogte!!
En daarmee kondig ik dan ook het einde van onze fantastische skivakantie aan! De botten hangen aan de bomen en wij strijken de plooien van 2009 recht om effen in 2010 te kunnen vliegen!

Morgen onnozele kinderendag. Dat vind ik nu nog eens een dag om te vieren, sé! Ook heel wat telefoontjes te plegen, want veel vriendinnen bevielen die dag.

Van oud naar nieuw

Dit kersenpitje ligt al een tijdje op een herstelling te wachten.
Ik had het ooit eens willen opwarmen door het op de stoof te leggen - geen goed idee blijkbaar! De stof was niet doorgebrand maar wel een teer punt geworden en na een tijdje is er dus een gat ingekomen.

Nu het intensief wintert, is het tijd om mij eens aan dat werkje te zetten.

Nodig:
alleen maar een oude stoffen serviet.

En voilà...een kwartiertje later was het werkje al gefixt.



Nu nog een gemakkelijk wasbaar overtrekje maken en het kan weer intensief gebruikt worden.

Frozen second

Ik besefte een 100ste van een seconde te laat, dat mijn PC uit mijn handen viel, maar gelukkig op tijd om de val te breken en zo heeft mijn laptop een deuk en staat hij wat open aan de linkse kant!
Het goede nieuws is dat hij nog werkt! Stel je dat eens voor, dat dat ding terstond kapot was geweest geworden zijn.

Massaverkoop

Letterlijk en figuurlijk wordt er een massa aan sportkledij verkocht, op de Massaverkoop (www.massaverkoop.be). Het is er zoeken en vinden tegelijk.
En telkens ga ik er heen 'om eens te gaan kijken, maar ik heb niets nodig, hoor!' en telkens kom ik gepakt en geladen terug. Niet altijd nuttige dingen, ook veel gadgets enzo.

Met drie jonge kinderen op sneeuwvakantie gaan, dat vraagt voor vernieuwing op zijn tijd. Niet vernieuwing omdat we dat leuk vinden - want goedkoop is al die winterstuff niet - maar wel omdat het nodig is!
De eerste keer dat we op sneeuwvakantie gingen, waren Sportyspice en haar broers volledig geëquipeerd!! Sportyspice had meerdere skitenuutjes, want zij ging haar eerste stappen op de ski's zetten. De jasjes van haar tenuutjes kunnen niet meer afgedragen worden, want veel te meisjesachtig. De broekjes gelukkig niet te frivool en die worden dit jaar door één van haar broers afgedragen.
Eén ding heb ik na al die jaren wel geleerd: tot zolang de kinderen zo blijven groeien, worden er enkel unisexskikleren gekocht. Ik heb het dan vooral over de bovenkledij, de wanten/handschoenen, de aprèsskibotten, thermisch ondergoed, skikousen. Dan is het zijn geld zeker waard.
Afgelopen woensdag werd heel de reutemeteut van de zolder gehaald, gepast en gekeurd. De enige extra aankoop die nog nodig was, was een nieuwe skibroek voor ons misske, nieuwe aprés-skilaarzen en handschoenen voor alledrie. De skijassen kunnen nog 1 seizoen mee.
Manlief en ik hadden aldus budget over om onze skikledij wat up te daten. Eigenlijk hebben we ons wat laten gaan, want ons budget was ruim overschreden. Niettegenstaande de massaverkoop een outletverkoop is, heb ik toch serieus wat centen mogen neertellen voor mijn 2 nieuwe skibroeken. Maar bon, wij kunnen nu weer voort voor een tijdje.

Oh, ja, als de weersverwachtingen blijven zoals ze nu zijn, dan zullen we mogen genieten van een zonnige skivakantie. Joepie!

Walnotencake

Ze stak me het doosje gemixte walnoten in mijn handen met de opdracht er een cake van te maken.
Uh!!
Het is nu wel - al zeg ik het zelf - dat mijn cakes echte lekkernijen zijn. Echter, een cake met walnoten, had ik nog niet op mijn palmares staan.

Eventjes het internet geraadpleegd om inspiratie op te doen en zo kwam ik tot een eigen lekker receptje.



De ingrediënten:

- 300 gr bloem met baking powder volgens het gewicht (ik werk liever zo dan met zelfrijzende bloem)
- 300 gr suiker (1/2 bruine kandijsuiker en 1/2de witte kristalsuiker)
- 1 pakje vanillesuiker
- 250 gr boter (gesmolten)
- 4 eieren
- 90 gr gehakte walnoten (omdat ik 90 gr had en ik alles direct wilde verwerken)
- 1 grof geraspte granny smith appel

bereiding:

boter laten smelten - suiker bijvoegen - ik doe er altijd nog een snuifje zout bij - roeren met de vork - eitjes in het geheel bijvoegen - goed mengen - bloem bijvoegen en alles tot een egale massa mengen.
In de cakevorm(en) gieten - daar de geraspte appel en noten bijvoegen.
60' op 160°

Mislukt aan dit experiment:

Ik zette mijn oven door onoplettendheid op 200° en had het pas in het laatste kwartier in de gaten (zie de zwarte randjes van de cakes): de ideale cakebaktemp is uiteraard 160°/170°.
Ik mengde mijn appel en noten niet in het cakemengsel, maar strooide het er gewoon bovenop - in de hoop dat het bij het bakken wel naar de bodem zou zakken. Niet dus... Dus de volgende keer ga ik het er gewoon tussenmengen.

Geslaagd aan dit experiment:

- een zalige namiddag met de kinderen en snel-op-cake bij mijn ouders doorgebracht.
- de bruine suiker in de cake
- de granny smith in grof geraspte vorm gaf een confituurachtig effect
- de 'mama, ik lust geen notencake'-kreten die overgingen naar 'mama, mag ik nog een stukje notencake'. Hihi!

Vrijmetselarij

Vandaag kwam ik hem tegen!
Ik had het al door voordat hij me aansprak.
Hij was een meester vrijmetselaar.
Ik had het stiekem gezien aan het logo.
Misschien zag hij me als potentiële kandidaat.
Het kon natuurlijk ook een mislukte verleidingstechniek zijn geweest...
Alleszins ons gesprek werd afgerond
omdat de trein stopte in mijn station.
Spijtig, ik had graag willen weten hoe dit ging aflopen.

overvallen

Vandaag op het werk overvallen door nieuws en slecht nieuws en uitleg over herstructueringen en schoonpraterij en de dag was voorbij voordat ik mijn ochtendkrant online had kunnen openzetten!

Mijn parelvissertje mengt zich in mijn relaas aan manlief en zegt het niet leuk te vinden dat de bank was overvallen, want hij wil zijn vliegtuig van Lego krijgen, hoor! Uitgelegd dat mama overvallen was door het nieuws en dat dat niet betekent dat de bank (waar mama werkt) was overvallen. Uiteraard staat zijn rescuevliegtuig van Lego - zijn nieuwjaarscado - niet op mijn werk maar verstopt op de zolder - hoe het ventje dat in zijn hoofd haalt!

Goed nieuws in de brievenbus: ons Zwitsers wegenvignet voor 2010, want wij vieren een witte kerst....dat beloven de weersverwachtingen ons toch! 't Zal absoluut koud zijn en (uch) alle dagen sneeuw!

In de vettige friet.

Elke donderdag serveren ze hier frieten op school. Ze strooien er massa's zout op en ieder bord krijgt er een kwak mayonaise bovenop - ook de kleutertjes (!!!).
Het zal aan mij gelegen zijn: ik vind dat teveel en te vettig en te ongezond. Maar dat zal echt louter en alleen aan mij gelegen zijn!!

Met de kinderen heb ik een stilzwijgende overeenkomst: ad random wordt een donderdag uitgekozen dat ze gewoon boterhammetjes meekrijgen naar school. 's Avonds kook ik voor hen een gezonde maaltijd; daarom niet speciaal, want het moet natuurlijk snel gaan, maar wel gewoon gezond (vanavond waren het gekookte aardappelen met verse rode kool met appeltjes en kalkoenreepjes, gewone kost dus).
Manlief steunt me gelukkig in mijn koppig idee dat elke weet friet teveel is. Maar hij heeft me wel overtuigd om een frietketel te kopen. Mijn schrik van warme frietvetten heb ik zo op die manier beetje bij beetje overwonnen, maar haal nog steeds met tegenzin de frietpot om de 3 maanden van zijn sokkel.


Dit alles om te zeggen dat het deze week de week van de friet is - de week van de friet dus!!
Het toeval wil dat ik dinsdagavond aan de kinderen vroeg wat ze woensdag wilden eten - want op woensdag mogen zij kiezen wat we eten - en ze kozen voor frieten - frieten dus!

Dus maakte Dita woensdagmiddag fijne (zelfgekochte) frietjes klaar (met peper en ketchup) en verse Filipijnse loempia's, allemaal in het frietvet, lekker vettig, want het is de week van de friet! (dit is echt wel gemakkelijk en geeft weinig afwas, ik moet dat toegeven!! de loempia's worden steeds en masse klaargemaakt omdat het zoveel werk is en dus heb ik altijd een portie in de diepvriezer!!)

Vandaag gingen ze wel met hun brooddoosjes naar school, want Dita zou nooit toestaan dat ze twee dagen na elkaar frieten eten, ook niet in de week van de friet!