Alleenstaande

Soms verbaasd, anderen meelijwekkend,
nog anderen bewonderend, of niet begrijpend.
Zo reageert men op onze keuze om alleen
- met de drie kinderen- in België achter te blijven
terwijl manlief in buitenland werkt en woont.
In de beginperiode was het meer dweilen met de kraan open.
Ik zette geen stap meer uit huis of het was om boodschappen te doen,
om de kinderen naar her en der te voeren, om naar het werk te gaan.
Nu een dik jaar later, voel ik geen 'verantwoordingsdrang' meer,
als men mij verbaasd, meelijkwekkend, bewonderend of niet begrijpend
aanspreekt over onze gezinssituatie.
We zijn het gewoon geraakt, de routine die erbij hoort,
de stress, soms gezond, soms tergend.
De kinderen die hun papa enkel tijdens snipperdagen,
weekends of vakanties zien.
Mijn huishouden loopt soms perfecter dan tevoren
(al is perfect in mijn geval een eufemisme).
Zonder schuldgevoel neem ik een babysit om een stapje in de wereld te kunnen zetten.
En als ik voel dat ik mezelf weer voorbijloop,
dan durf ik eens één van de kinderactiviteiten te schrappen, of dan
laat ik die strijk eens een avond staan, of dan ligt mijn living gewoon overhoop,
who minds!
En de weekends, die twee korte dagen van de week...daar trekken we ons allemaal aan op, want dan is manlief thuis.
Dan halen de kids tijd in met papa en krijg ik de kans om bij te tanken en om me klaar te stomen voor weer een nieuwe week.

Opsmuk

Als je wereldje eventjes stilstond en je een tijdje op eiland-zoon geleefd hebt,
en je komt weer buiten en de zon schijnt en de stad maakt zich op voor het grote
ommegangsfeest en je ziet de feestvlaggen op allerlei wijzes uithangen,
en voelt de verwachtingen van de mensen zwellen naarmate de datum nadert
dan ben je blij dat alles op zijn plooi komt.
Toch ook wat spijt dat je een inwijkeling bent en niet voelt wat een
Dendermondenaar voelt.
Want het Ros Beiaard, dat is waar deze mensen naartoe leven en waar ze 10 jaar hebben op gewacht.
Ik ben blij dat mijn zoon thuis is en binnen met zijn playmobil speelt, terwijl buiten de zon geeft voor 10!

18 + 18

18 jaar waren we toen we elkaar leerden kennen.
Uren, dagen en nachten we weken niet van elkaar.
Het vuurwerk dat in de lucht hing, de knetters die het gaf.
Maar we verbrandden onze vingers niet, allebei dat plichtsbesef.
Jaren schrijden voort
Af en toe zien we elkaar nog wel eens, maar eerder liever niet,
je weet immers maar nooit: het vlees dat zwak is enzo.
+ 18 jaar, zolang is het al geleden van toen.
Het vuurwerk is er nog steeds, de knetters harder dan weleer.
Een harde noot te kraken, een eigen gezin.
Verdriet en bedrog, vaderliefde moederliefde.
Er kunnen zijn voor elkaar, ook nu na 18 jaar,
want oude liefde roest niet, zeggen ze en dat is waar!

flans flans

Veel tijd had ik niet.
Net terug van een weekje Vlaamse Kust en
morgen gaan mijn poepies al een week op logement
bij oma en opa.

Ik maakte nog snelsnel twee t-shirtshortjes.



Een totaly recyled Zsazsa-plooirokje...
Ik gebruikte hiervoor:
- door mijzelfgemaakte biais uit een oud streepjeskatoentje,
- een rits uit een oude rok van tante
- oude sterretjeskatoen met vieze bruine vlekken (- ook nog na het wassen) van tante, die ze ik weet niet voor wat ooit gebruikte.
- rood stiksel, want mijn wit was bijna op.



Een oud rokje van tante met de gouden de tip om het onding gewoon af te stikken op misske haar maten. Dat werd dus ook 'agou' gedaan.




Waarom die rokjes?
Misske gaat op supermodelkamp. Ola!
Daarvoor moet ze oude kleren en lakens meenemen die kunnen herwerkt worden tot nieuwe creaties. Dus het Zsazsaprobeerseltje en het oranje onding kunnen hiervoor perfect dienen.

buit

tante gebeld
afspraakje gemaakt
eloleozakje meegenomen
bij wijze van ecologisch cadootje
en ik had fairplay in haar stoffenkast
ze had al heel wat klaargelegd
lelijke oude rokken met veel stof
ik vond dat allemaal niet zo mooi
maar durfde niet te 'refuseren'
ik pikte heel wat mee en naast stofkes ook
zo van die hele ouderwetse lakens! Cool!!
Bloemig en oranjig enzo.

En toen ik manlief al had moeten optrommelen
om diene zware pak stofkes in de auto te duwen
kwam ze plots met een lief en schattig extraatje...

deze....ooooh, wat vind ik die mooi!!

Passe-Partout

Jaja, ze staat erin! Ik denk dat ze één van mijn trouwste lezertjes is, alleszins toch mijn eerste volger. Een heel bewonderenswaardige mooie vrouw; dat vind ik ervan. Leuk dat ze zomaar op het tweede blad van mijn reclamekrantje staat.

Ik vind dat tof!

t-shirtshortje

Dita had een plan: van een oud t-shirt ging ze een shortje maken.

- ze tornde een oud shortje los - pff, wat een werk
- daarna maakte ze zo van die papieren patronen
- knipte de t-shirt in stukken
En dan dacht Dita dat ze slim ging doen...
- ze plakte de naden aan elkaar met tape (°)
Dita wist niet dat het daarop ging mislopen en
dacht nog steeds dat ze slim deed...
- dan naaide ze de de naden aan elkaar
dat ging lekker - geen scheeftrekken van jersey enzo
Dita was euforisch van het snel snel werkje, maar dan...
dan kreeg Dita die tape niet meer los! LACHEN!!
- het 'kruis' werd genaaid - dit maal zonder tape
- een poging tot applique!
- er werd gezoomd met een 'speciale steek',
maar het lijkt Dita dat die steek binnenstebuiten staat
- rekkertje ingestoken en voilà
PROTOTYPE van DITAt-shirtshortje is klaar!! JALO!



WIE MIJ KAN HELPEN en TIPS geven om het beter te doen!! Dit is een oproep!!



Ondertussen maakte Dita ook nog een klein Eloleozakje, kwestie van tanteke te voorzien. Oh, ja, ook gerecycleerd zenne, 't is nog een tafelkleed geweest.

""En nu ga ik slapen, want het is een beetje laat geworden (1u30). Slaaplekker!""

Update: misske was heel blij met haar shortje én... het paste perfect!! Dus ik ga nog een paar oude t-shirten versnijden. Ik moet me toch eventjes verdiepen in hoe ik jersey gemakkelijk kan naaien en hoe die steken mooier uitkomen, want nu lijkt het toch maar op een flutbroekje.

Dankbaar...

...om het vervroegde paascado, met glinstering in haar oogjes.
...om de tomatensalade met rode ajuin, met "mmm, mams, dit zijn de lekkerste groenten"
...om het eerste lenteijsje, smullen in alle stilte.
...om de brooddoos van K3 (zoonlief), "zo tof, mams! En niemand lachte me daarmee uit!"
...om de knuffels en de voetjeswarmmaker, "zo warm ben jij, mams!"

Zalig, hoor! Zo van die oprechte kreetjes en lachjes en gelukkig zijn om de kleine dingetjes die mama hen kan aanbieden! Oh, wat maken ze me gelukkig die kids van mij!

Jaja, ik doe dat!!

Vandaag weer eens...

Ik stop voor de bakkerij.
Achter me komt een 'mobiletje' afgevlamd.
Het mens kan zich niet genoeg haasten om voor me voor te zijn.
Dat is ze dan ook!
Eigenlijk is dat voorkruipen.
Soit! In plaats van me door het negatieve gevoel te laten inpakken,
stap ik binnen, wacht eventjes, overzie het scenario
en zeg overdreven opgewekt 'HALLO'.
De bakkerin die aan het klagen is tegen de bestellende klant,
kijkt verbaasd en zegt ook goedendag.
Nadat voorkruiper 2 broden grof gesneden
en twee donuts 'die met roos op' bestelde en afrekende, is het mijn beurt.
Super opgewekt en supervriendelijk - overdreven allemaal - doe ik mijn bestelling:
een tijger en een spelt. "ja, hoor, dat zal het zijn!"
"Alsjeblief, bedankt, prettige avond nog verder!!"
Ik weet zeker dat de bakkerin me met een goed gevoel buitenkeek! Tof, hé!

Als ik een sombere kassière zie, doe ik net hetzelfde!


Oh, ja, wat ik ook doe: staaltjes van schoonheidsprodukten vragen bij de apotheker! Jaja, ik doe dat! "Hoe schamelijk!" ;-)

(ik ben inderdaad in een vrolijke bui, mag het?!! Manlief belde me daarnet dat zijn bedrijf donderdag en vrijdag dicht is! Dwz, dat wij vanaf vrijdag tot zondag 11 april samen in verlof zijn!! Oh, wat kijk ik daar naar uit! en ik niet alleen! ;-)

Stille Waters

Vandaag gingen wij uitwaaien aan de Stille Waters.
Eerst leek het erop dat het weer ons in de steek zou laten, want zo na de middag begon dat hier serieus te regenen, maar we waagden er ons toch aan en dat was een goed plan!
Eigenlijk doen we altijd hetzelfde toerke!

We parkeren onze wagen op de parking van 'Den Amandus' en starten onze wandeling daar op de Scheldedijk richting Sint- Amands. In Sint-Amands nemen we de overzetboot tot de overkant van de Schelde en stappen richting Bornem, waar we bij de volgende opstapplaats weer de overzetboot nemen naar Mariekerke.

Net voorbij de kerk is daar een superschattig volks 'eetding' - een gestrande boot met een terraske aan, de 'Mievis' en daar kan je heerlijk rijstpap eten! Maar aangezien de Mievis maar open is als het mooi weer is vanaf april zo ongeveer, konden wij er vandaag niet eten. De weg terug is redelijk lang, zeker het stuk op de dijk. Als je kleine kindjes hebt, is het dan wel handig een buggy mee te hebben.



In Sint-Amands nemen wij dan het kunstige muzikantenstraatje. En elke keer ontdekken wij daar nieuwe dingen! Het is een verkeersvrij straatje en voor de kinderen is het leuk om al die bezienswaardigheden zelf te kunnen ontdekken. Verderop zien we onze auto dan alweer staan, maar dan gaan we altijd nog enen drinken in Den Amandus! Genieten, joh!

lenteplezier

Neen, hoor, mams, ik hoef mijn speelkleren niet aan! Ik ga me niet vuilmaken!

Als ze zich maar amuseren, denk je dan! Al moet ik toegeven dat ik eigenlijk wel wat lastig was, want "Ik wist het!" Ik wist dat hij zijn speelkleren moest aandoen! Het is daar veel te leuk...daar, vanachter in de tuin bij hun kamp aan de beek! ;-).

IETSjh!

De brooddoos die al maanden zoek is, zat vanavond in haar boekentas!
Niets vermoedend deed ik die open om ze af te wassen! WEU! wasda!!



Ben al blij dat er geen beesten uitkropen! Het boterhammeke en de kaas die erop lag leken versteend en bepoederd met grijs krijt!!

Jak!!

Ons misske is zo een sloddermie! Toen ik haar in de studie afhaalde, vroeg ze om haar zwemzak te nemen die aan haar kapstok hing en wat lag daar nog: een rekkertje, 2 koekjesdozen, een want... Ongelooflijk! Hoe slaagt ze er toch altijd in!
Oh, ja en gisterenavond was ze haar huistakenblad vergeten in de klas. Het is niet dat dat elke week gebeurt, ik heb geen klagen, hoor! Kwaad zijn voor zoiets heeft ook totaal geen zin, het ligt gewoon in haar aard. Ze zal er later wel meer last van hebben dan nu en dan zal ze wel haar lesje leren, denk ik dan...

Scharnierpunt

Ik zit zo in een fase van mijn leven, dat ik knopen moet doorhakken. Maar ik vind het verdomd moeilijk.
Stier zijnde (ja, op zo'n moment geloof ik dan weer in astrologie) heb ik nood aan zekerheid, grond onder mijn voeten, houvast aan het oude, het vertrouwde. Daarbij komt nog dat ik een controlefreak ben en het allemaal (zelf) wil (doen).

11 maanden hou ik het nu al vol:
- man in buitenland
- met de drie kids in binnenland
- partime job in de hoofdstad

Wat me het meest zwaar valt is de happy moeder blijven die mijn kiddies verdienen. Het lijkt of ik ben een zuurpruim geworden.

Optie 1: man vervoegen is (voorlopig) geen optie, aangezien ik met kindlief vastzit aan het revalidatiecentrum. Vast? Ja, ik heb geen zin om heel die rompslomp nog eens te moeten doorlopen in een ander land en we voelen ons nu zo goed geholpen door deze fantastische mensen, dat ik dit niet wil achterlaten.
Optie 2: werk zoeken in de regio is wel een optie, maar maakt me bang. Wat als het nieuwe werk me niet bevalt en willen ze wel een partimer met mijn opleiding?

Er zijn nog zoveel opties, maar telkens zijn er een boel tegenargumenten.

Het zal dus voorlopig van mezelf afhangen: durf ik wel van werk veranderen? Stoppen vind ik nog meer schrikwekkend!

Buurman

Alsof het me werd ingegeven dat het om iemand ging die ik ken, deed ik de doodsbrief al open toen ik nog op straat stond: onze buurman is gestorven!

Toen ik het aan de kinderen vertelde, wist Sporty Spice niet meteen of ze nu blij moest zijn of niet en dus vroeg ze verward:'mams, is dat dan goed?' Paddestoelenman riep naar ons:'ja, hé, mams, dat is goed, hé!'

Zelfs al werd er vaak gesakkerd en gevloekt om iets dat ons niet aanstond en stonden we ook niet echt op goede voet met elkaar - we hadden wel geen ruzie ofzo - maar 'blij' zijn om de dood van die man, dat is me toch wel iets te oneerbiedig.! Het gezegde 'over de doden niets dan goeds' klopt wel, hoor! Hoe kwaad die mens ons ooit maakte, hoe lastig en vies hij wel deed, nu hij dood is kan ik er niet kwaad meer op zijn.

Mijn antwoord was dan ook: "Neen, het is niet goed dat de buurman dood is, we wensen hem veel geluk daar waar hij nu is!"

Gelukkig is de man thuis kunnen sterven en was hij oud en letterlijk versleten. Achteraf gezien zijn de ergernissen allemaal te minimaliseren, hij was tenslotte een oude man.

Nog een kringloopzakje en een schoontje.

Ik geef toe: het is niet volledig kringloop, want ik kocht gewoon het stofje, maar het dient wel ter uitsparing van plastieken zakskes.



Ik ben er echt heel blij mee, want zelfs de Franse naad lukte mij van deze keer (met de handleiding van Eloleo naast mijn naaimachine).

De onlineshop van De Post.

Ik bestelde zondag voor het eerst via de e-shop van De Post.
En kijk, vandaag al ontvangen in de brievenbus: een doosje van 100 tarief1-postzegels! En daarbij gratis en de voor niets een pak van 50 omslagen.

Gedeelde smart...

[]Autisme is immers zo'n complex verhaal, waardoor deze kinderen tussen verschillende stoelen in vallen. Ze horen nergens echt thuis.[]

dixit Minister Pascal Smet.

Zoiets lezen doet pijn maar is spijtiggenoeg de harde realiteit.
Deze week heb ik weer mijn dieptepunt bereikt. Mijn dieptepunt van onzekerheid en de daarbij horende hartesmart. Want mijn Parelvissertje, brengt me aan het huilen!
"Kan ik hem wel ooit gelukkig maken, zal hij ooit gelukkig zijn/worden?", zijn de vragen die me bezighouden en waarop ik geen antwoord kan geven.

Als je je kind ziet wegkruipen omdat hij bang is van je omdat hij denkt dat je boos bent, dan ben je blij dat je voor de spiegel samen gekke gezichten kan trekken en kan laten zien dat gewoon serieus kijken ook geen lach hoeft.
Als je kind panikeert omdat hij zich niet kan aankleden, dan ben je blij dat hem kan rustig maken door hem gewoon te zeggen 'leg dat boekje neer en dan lukt het wel. Probeer maar!'
Als je kind elke keer bij de eerste hap van zijn bord/boterham naar het toilet moet, dan ben je blij dat hij daarna 5 minuten aan tafel blijft zitten en we allemaal ook 5 minuutjes rustig kunnen eten. Volgende taakjes zijn dan: fles melk halen, dessertlepeltjes uitdelen.

Maar wat als hij roept om controle te hebben over het lawaai rondom hem en ik kan het niet verdragen, ik kan het nooit verdragen, dat roepen is de hel. Ik word gek van dat geroep en roep soms tegen hem op - reddeloos - om alsjeblief stil te willen zijn. Wat als hij huilt om iets dat foutgaat voor hem, maar voor mij of voor anderen zo futiel en banaal is, of als we niet weten wat er fout gaat? Wat als hij iemand pijn doet omdat hij blij is, omdat slaan zijn uiting is van blijheid en als hij daarvoor een straf krijgt. Wat als hij zegt dat hij geen vrienden heeft, alleen zijn tweelingbroer is zijn vriend en men lacht dit weg 'och, jongen, je hebt nog vrienden!'. Wat als hij helemaal van slag is in de klas omdat juf iets 'vergeten' is en hij durft er niets van zeggen, erger nog hij panikeert en niemand helpt hem of heeft begrip voor zijn 'traagheid' of misplaatste reactie. Wat als hij in het eerste leerjaar moet leren lezen en schrijven, want hij kan dat al allemaal? Wat als hij panikeert en blokkeert of huilt en zegt: 'ik kan niet' en men begrijp dat niet, want 2 uren ervoor kon hij het wel.

Wat dan?

Het kleuter-zijn is er bijna af. Gedaan met het betuttelen en bemoederen, op naar zelfstandig loslaten. Maar dat kan ik niet! Ik kan hem niet loslaten. Hij heeft me teveel nodig. Ik kan het écht niet. Hij is mijn parelvisser: de jongen die de mooiste bloem in het bos ziet bloeien en voor eeuwig zal onthouden, maar die in datzelfde bos geen bomen ziet. En hij is zo verschrikkelijk angstig!! Angstig voor de gekste dingen!

Mijn kind! Mijn wonder! Ooit hoop ik dat ik als moeder kan zeggen: 'Jij bent nu een gelukkig en zelfzeker kind, nu laat ik je los!'

Lievelingsbloem

Al bloggend, nam ik een stokje op.

Mijn lievelingsbloem is de fresia! Niet alleen omdat ik ze mooi vind, maar vooral omdat ze zo lekker ruikt! Wat een heerlijke bloem!
De bloem is nogal naakt en daarom prachtig in een gemengd boeket en toch...toch zie je hier ten huize Dita vaak gewoon een vaas vol fresia's staan.

Lang leve de lente in huis, in afwachting van!

AWKWARD

naar, lastig, onaangenaam, storend, hinderlijk, onplezierig, ongelegen, onverkwikkelijk, moeilijk, zwaar, ongemakkelijk, niet makkelijk, ernstig, kritiek, benauwd, zorgwekkend, zorgelijk, benard, hachelijk, penibel, onhandig, gebrekkig, onbeholpen, stuntelig, knullig, stumperig, schutterig, koppig, bokkig, pijnlijk, zeer doend, slungelig, onprettig, opgelaten, lastige, gênant

(betekenisvol lievelingswoord).

Heel zorgwekkend - die slaapwandeling van Sportyspice deze avond.
Zeer vreemd en verschietachtig! Ook heel gek dat ze tot zoiets in staat is!

In tijden van 'punten verdienen wie het best (lees langst) in bed kan blijven', vond ik het al vreemd dat ik plots zoveel gestommel hoorde in haar kamer. Er was niet alleen gestommel maar er werden ook drukdoend meubels verschoven.
Ik naar boven to check. En stond in de badkamer de bureaustoel - de hare - voor het toilet. Oink!!
Toen ik het deken van haar aftrok en vroeg wat dat te betekenen had, keek ze me versuft aan, brabbelde iets en draaide zich weer om! Ocharme, het kind!

En wat gaat dan door dat hoofdje, vraag je je af!

démarrage

Om een crossperiode af te sluiten, heb ik het er gisteren eens van genomen: mijn ochtend bracht ik door bij de schoonheidsspecialiste en in de namiddag kuierde ik op het gemakje door de stad.

Maar vandaag gaan we er weer voor. De telefoontjes zijn gepleegd voor een nieuwe drukke periode.
Naast de wekelijkse revalidatiedagen - die op mijn vrije dagen vallen - moet ik in de gezinsagenda tijd maken voor een kappers- en tandartsbeurt voor 3 kinderen, een afspraak bij NKO voor 2 kinderen, een afspraak bij de orthopedist en bandagiste voor 1 kind. Een afspraak NKO en een kappersbeurt voor mezelf.
Wetende dat ik al 2 woensdagavonden voor kinderopvang moet zorgen en te weten dat ik binnenkort weer op oudercontact mag (dus weer kinderopvang)...het is niet altijd zo leuk om alleenstaande weekmoeder te zijn.

To do lijstje:
- 2 verjaardagsfeestjes plannen: eentje voor de familie en 2 voor de vriendjes.
- expert bellen die ons huis zou komen schatten (ivm een overname van verzekeringspolis).
- tuinaanlegger bellen die zijn offerte wil komen toelichten.
- dringend op zoek naar een goede architekt. Als je niet van de streek afkomstig bent is dat zoeken achter een speld in een hooiberg. Zo een architekt moet niet alleen goed zijn, hij moet ook heel goed zijn!!!

Carrefour Middelkerke sluit.

De melancholie overvalt me bij de gedachte dat de Carrefour in Middelkerke gaat sluiten!

Niet anders dan altijd heb ik geweten dat de inkopen in Carrefour Middelkerke worden gedaan. Sinds ik klein was - mensheugnis dus, is dàt de winkel waar ik mijn oogjes kon verwennen. De winkel waar ik uren kon in snuisteren en dus ook uren voor wegbleef!! Ja, zelfs als de zon op volle toeren schijnt en we eigenlijk maar gewoon een fles melk nodig hebben - 'wil ik agou naar de GB gaan?', vraag ik dan argeloos aan meneer Dita!
Waar moet ik na juni 2010 nu mijn inkopen doen als we de kusttoerist willen uithangen?
Ja, ik weet het, de Colruyt ligt er vlak naast, maar die winkel geeft me geen vakantiegevoel, die winkel hebben we hier in Dendermonde ook!

Ik vind het vooral erg voor al die mensen die voor/in Carrefour werken. Het is niet altijd met hun goesting en ook niet altijd met de big smile, maar eerlijk...ik ga ook niet altijd met mijn goesting werken (maar wel altijd met de big smile, want dat is maar een kleine moeite!)!
Ik sta telkens toch weer met mijn mond vol tanden! Het besef dat uw werkgever, voor wie je jaren je hart en je ziel hebt gegeven, voor wie je die familieoffers gaf, vakantie voor verlegde, bij wie je leuke collega's maakte, dat die werkgever je door één enkele beslissing zomaar op straat kan zetten. Dat is schrikwekkend en zo kwetsend!

Langs deze weg, wil ik veel moed toewensen aan alle werknemers bij Carrefour, maar ook aan de die bij Opel, Inbev, Hp, Correlio, Dexia,...bref, aan alle pechvogels die hun werk verliezen door de herstructureringen binnen hun firma!

Woorden, schat.

Wij gebruiken in ons gezin van die woorden, die de kinderen gebruikten toen ze klein waren. Goed wetende dat dat de juiste woorden niet zijn, maar ze zijn gewoon te schattig om ze te vergeten.

Zo spreken we over:

Vordijnen (= gordijnen),
Vellekleur (= huidskleur),
Meester Tong (die wordt nu nog steeds Meester ToN genoemd),
Aktuur (= vriendje Arthur),
Peree (= puree),

er zijn er nog, hoor! Ik ga ze aanvullen als ze me te binnen schieten.

Vakantieweekmenu: inspiratie voor snelsnelkoks.

In de vakantie moet het koken nog sneller gaan dan snel. Heel hoogstaand wordt er dan niet gekookt, maar wel snel en toch ook lekker.
Deze week was zo een vakantieweek en aten we:

Maandag: kabeljauwhaasje met prei en pasta.
Dinsdag: macaroni met kalkoenreepjes en witte kool gegratineerd
Woensdag: zalmspinazietaart
Donderdag: restjes + nog een zalmspinazietaart
Vrijdag: manlief aan de kook (waarschijnlijk wok, want dat is zijn specialiteit).

Maandag maakte ik ook nog soep met het groen van de prei. Het werd brokkensoep aangezien mijn mixer niet meer mixt. De soep was woensdag al op, zo lekker was dat!

Al mijn groentjes worden vooraf gestoomd, dat maakt het verwerken vlugger.
De prei en witte kool waren vers. De spinazie is van eigen kweek uit de diepvriezer (al geblancheerd en gehakt).
Hier wordt 80% van de tijd pasta gegeten en 15% van de tijd rijst. Aardappelen schillen vind ik één van de vervelenste werkjes die er bestaan in de keuken.
In het weekend hebben we nooit restjes over, want manlief eet tot alles op is. Maar deze week kon ik toch 2 dagen restjes verzamelen, waardoor ik vandaag gewoon lekkere restjes kon serveren. Heel gemakkelijk na een drukke werkdag.

Andere luiwijvenideeën:
- quorngehakt met bertollisaus (ik neem de pecorino-lookversie) en pasta in de oven.
- voorafgemaakte spaghettisaus of ratatouille met kikkererwten uit de diepvriezer.
- spinazie met eitjes (ja en dat moet met aardappelen geserveerd worden, zodat je een nestje kan prakken!)
- tortilla's met quorngehakt (wel veel werk met het snijden van de groenten).
- fishsticks met rijst en erwtjes.

Het krieken van de dag!

Manlief belde daarstraks, dat hij laat thuis zal zijn, dat er zoveel vertragingen, slechte verbindingen met de treinen zijn (3 uur durend traject Den Haag-Antwerpen-Mechelen-thuis zal vandaag wel eens 5 uren kunnen duren)! En anders zal hij wel een hotelletje zoeken als hij de laatste trein niet meer haalt !!
No way, zegt Dita, want morgen wil ze om 7u30 in de hoofdstad staan, morgen wil ze al haar uren inhalen (°) die ze deze vakantieweek gemist heeft.
Zo heeft ze het in haar hoofd en zo zal het gebeuren!
Meneer Dita werd gewaarschuwd en Meneer Dita heeft begrepen!
Zo moet dat zijn!

(°) want hier in het dorp kunnen de kinderen 'gelukkiglijk' naar het omnisportkamp, maar 'ongelukkiglijk' start dat kamp pas om 8u en is het om 17u al gedaan en dat komt heel slecht uit voor Dita's werkrooster.

Ik zou eens willen zeggen...

Ik zou eens willen zeggen dat ik er ziek van word!
Ik word ziek van al dat zoutgestrooi!!
Echt ziek! Het kwade komt in me naar boven...Als ik de strooidiensten zie ronddaggeren, heb ik zin om een blok hout in hun trechter te zwieren. Als ik die madammetjes op de stoep zie met hun potje keukenzout in hun handen, dan heb ik zin om hen uit te kafferen. Als ik de vieze gelige prut zie liggen op de Brusselse troittoir heb ik zin om het uit te schreeuwen!!! Maar allé, heeft dan niemand, maar dan ook niemand verstand in zijn kop!
Ik vraag me af, hoe lang het zal duren, eer de natuur zich weer zal herstellen na deze winter!! Ik kan me niet vereenzelvigen met de drieste Belgen, die snel leven verkiezen boven gezond leven. Ik vind ook erg dat ik niet kan kiezen!!
Dat België door haar zoutvoorraad zit, daar kan ik niet om lachen. Niet omdat ik het gevaarlijk rijden vind - zo ongestrooid, maar wel, omdat het gewoonweg schandalig is! Bah! Puke!
("wat baten kaars en bril als de uil niet zien wil" ofte "wat baten sorteren, groene energie, biotuinieren, als men de boel verzout!" Meer bah! Meer puke!).

Oh, ja! Nog iets! Sinds wanneer mag men in een station weer roken?? Het lijkt nog geen jaar geleden of ik zag de stationspolitie bekeuringen uitschrijven bij roken op het perron. Niet meer dus!

feesten doen we graag.

En blijkbaar is alles bij ons in het voorjaar gepland, want zo vieren wij deze week de verjaardag van onze twinboys en onze huwelijksverjaardag en daar moeten wij nogal onze voorbereidingen voor treffen. Sinds vorig jaar vieren wij in dezelfde feestweek ook de verjaardag van neefje. Dat allemaal binnen een tijdspanne van 3 dagen!
Binnen een maand hebben we weer een feestweek aan ons been - niet dat we dat erg vinden, hoor! - want dan is sportyspice jarig en mijn vader en mijn beste vriendin, ook allemaal in een periode van 3 dagen.

Ware het niet dat we zo graag een reden vinden om te feesten.....

Nog eentje

Deze wordt de mijne. Het is zo recycling dat het blinkt! De zak is van een oud linnen hemd van Meneer Dita en de linten zijn de mouwen van een geruit hemd van mezelf.
Hij is iets kleiner dan het kleine eloleo-zakje, omdat ik beperkt was met de breedte/lengte van de stof.
Het rugpand van het hemd heb ik deels behouden en is een kleine franje aan de andere kant van de zak.



Opgeplooid gaat het iets moeizamer omdat ik van het rode geruite stofje nog een klein stukje liggen had dat net geen 18 cm breed was en blijkbaar is die breedte echt wel nodig.



Bwa, ik ben er content mee, hoor (daarom wordt het de mijne!)!! Of Meneer Dita content zal zijn als hij ziet dat zijn lievelingshemd versneden is! Dat zal ik dan wel eens uitleggen, zeker!
Weer 80 plastieke zakjes uitgespaard! Nà!!

Kous zoek.

Vroeger had ik gewoon een kousenwas. Het nadeel hiervan was dat je een groot lot aan kousen nodig hebt, want een wasmachine volkrijgen met alleen kousen, dat kan lang duren.

Maar nu worden de kousen op kleur gewassen met de gewone was. het nadeel hiervan is dat ik vaak met onpare kousen zit. En het rare is dat ik die kousen soms ook kwijtraak. Da's raar, want die blijven niet rondslingeren en ook niet in mijn vuile wasmanden liggen.

Zouden die mee in de afvoerbuizen verdwijnen?

't is af!

Woensdag een goedkoop stofke gaan kopen. Gewoon een stevig katoentje, kwestie van het mezelf niet te moeilijk te maken.

Gisterenavond kwam de kriebeling naar boven. Op basis van een oud en veel te klein rokje, knipte ik mijn stof! Ja, gewoon met de losse hand! Achterna bedacht: heel riskant. Maar bon. Bij Dita moet alles rap gaan. En dan zat ik blok. Tsss. Heb dan al mijn creativiteit bovengehaald, want op naaitalent kan ik niet terugvallen, laat staan op een lexicon ofzo. (Toeme waarom had ik nu niet gewoon een eenvoudig patroontje gekocht).

Mijn creativiteit leek te lukken en dit was het voorresultaat.


Het moest nog afgepast worden op Sporty Spices buikje en met dat lastig plooike in de stof had ik mezelf ook in de problemen gewerkt. Maar ik had nog een nachtje om erover te slapen. Wat blijkbaar deugd gedaan heeft.

Vandaag het uiteinde van het rokje afgewerkt met hetzelfde stofje als de tailleband, de vervelende plooi (door verkeerd te knippen) in een klassieke plooi genaaid en de drukknopen ingeklopt (dat laatste was nog het moeilijkste).
En voilà, af is af! Misske blij en Dita fier.



Oh, ja en helemaal niet volgens de regels van de kunst: geen patroonpapier gebruikt, gewoon geknipt op de tast en de plastiek in de drukknoopjes zijn gebroken omdat ik te hard met de hamer klopte (haha).

het is stil

waar de televisie uitligt.

Ik kreeg voor mijn nieuwjaar een digicorder - kwestie van pro forma iets te krijgen van manlief, want eigenlijk hebben wij al alles en wordt het moeilijker om voor elkaar leuke cado's te blijven verzinnen.

Bon, dat ding is sinds zaterdag aangesloten en werkte tot daarstraks.

Laat thuis met de kinderen,
zelf moe, de kinderen moe
terwijl dita de tafel zou dekken
mochten de kinderen nog even teevee kijken.
Maar het ding gaf geen signaal meer. Cut!
Dus bellen naar 015 6X6.
Vriendelijke man aan de lijn, alles wat uitgetest
menuutjes afgelopen, reset uitgevoerd
efkes teken van leven (welkomscherm) en onmiddellijk daarna CUT.
Pfff. Het zou aan de digicorder liggen, zei de man me.
Oké, zijn taak zat erop, ik moet met het machientje terug naar stadverwegvanhier.

Dita, moe maar altijd alert, sloot dan maar de oude digibox aan.
Maar ook daar...CUT.
Vetstom (volgens de kinderen - met rollende ogen draaiende smiley).
Weer gebeld met 015 6x6.
Had ik Joey aan de lijn. Weer vragenmenu's doorlopen, enkele handelingen gedaan.
Het werk niet. Nu ook geen analoge teevee meer! GRRR!!
Joey gaf me 2 oorzaken: ofwel kan de teevee het niet aan (geen denken aan: mijn 15 jaar oude Daewoo kan ALLES aan!!), ofwel is er iets met de kabel (kan want ik kreeg daar even een snokske aan die kabel als ik die wilde goedsteken).

En nu???? terugbellen had Joey me aangeraden. Maar ik ga nu toch eens eventjes ontstressen, hoor, want vandaag was het een dagje om U tegen te zeggen!

Minder gek

Paddenstoelenplukker is zijn boekentas kwijt geraakt op school! Allé, hoe kan dat nu!
Dus sneed Dita haar oude afgewassen ribbelbroek kapot, naaide de stukken aan elkaar en flanste een zakje in elkaar. Gewoon als schooltasje voor één dag...


Het zwemzakproject van Sporty Spice moet even wijken voor een tweede boodschappentas. Ondanks de tegenvallend stof ging het aan elkaar naaien vlotter dan verwacht tot plots die naald brak! GRRR! Dan was het tijd voor koffie, want ik kreeg de nieuwe naald er niet meer in. Prutsen, prutsen, ken je dat?? Allé, uiteindelijk terug op gang geraakt en later gedaan dan gedacht. Pfff, maar het ding is af en ik ben er content mee.



Spijtiggenoeg kan deze niet als een sok opgeplooid worden omdat de stof superdik is (raamverduistering).

"Te gek"

Voilà, voortaan gaat manlief naar Albert Heijn met zijn self-made-boodschappentas.



Niet perfect, maar als reactie wel een 'te gek' toen hij zag hoe netjes je het zakje kan opplooien en als een sok in het zijzakje kan draaien!



Bij het volgen van de handleiding van eloleo, ondervond ik toch een paar moeilijkheden:
- ik ben niet aan die Franse zoom uit geraakt en ben er aldus afgebleven.
- bij het opnaaien van de litskes probeerde ik moeizaam de bestaande stiksel te overnaaien, wat me niet gelukt is. Schots en scheef en vierdubbel staan die nu.
- 't is zo een wreed oud stofje en de zelfkant ervan was 'azo' uitgerafeld. En met het stikken van de zijkanen (binnenstebuiten) was ik vergeten dat ik aan de kant waar de zelfkant zit 1cm van de rand was gebleven ipv 0,5 cm en zo zit er een rafelkant tussen mijn stiksel aan de buitenkant. Maar ach, dat zijn kleine foutjes. Morgen beter.

De volgende boodschappentasjes gaan volgen....dat is zeker. Het is tof om te maken en voor een goed doel! Isn't it?

je hebt zo van die dagen...

...als vandaag!

Dat je te weinig geslapen hebt, omdat je gewoon - laten we eerlijk zijn - te laat in bed lag en ook ... omdat je een slechte nacht had en het veel te vroeg ochtend was.
'De slimste mens' moet ik gezien hebben hoe laat ze het ook uitzenden en in bed moet en zou ik nog lezen hoe laat het ook is en als ik dan eindelijk mijn licht uitdeed - de klok wees al na middernacht - hoorde ik 'iemand' in huis.
Dita is op dat vlak absoluut geen heldin, integendeel. Maar Dita is wel een leeuwin die voor haar kinders door het vuur gaat en aangezien Dita een alleenstaande weekmoeder is, moest ze wel haar stoute schoenen aantrekken en het huis 'visenteren', want wie zou het anders doen. Alles bleek gelukkig wel in orde.

Maar deze morgen leek ik wel een wrak en eigenlijk nog. Het liefst zou ik in mijn bedje willen duiken. Maar ja, dat kan niet, want het is woensdag en op woensdag ben ik Dita-alert.

In de maak...

Het Eloleo-kringloopproject, dat is nu eens zoiets voor mij, sé!
Niet dat ik zo een naaitalent ben, hoor! Maar ik wil wel een naaitalent worden!! Al mijn hele leven lang, dat is eigenlijk mijn droom. En recupereerboodschappentasjes naaien, daar kan ik toch alleen maar mijn (mal)handigheid in verbeteren.

Nu treft het dat ik vandaag te horen krijg, dat het zwembad in 't dorp weer open is en dat deze week de kinderen voor het eerst dit schooljaar gaan zwemmen.

Sporty Spice ziet dat helemaal zitten, alleen die zwemzak van K3 niet.
Dus heeft Dita al haar stofjes, oude lappen en stuff bij elkaar gezocht en zo...
zo is er dus een zwemzak in de maak.



De buitenkant zijn de mouwen van het bevallingskleed waarin ik Sporty Spice heb ter wereld gebracht. Het was zo een aandenken waarmee ik niets deed. Aan de binnenkant komt een geplastificeerd tafellaken die tegen nat zwemgerief kan en aan één kant heb ik een zakje opgenaaid. Daarvoor gebruikte ik een oud sloopje met taferelen op van Belle en het Beest. Uit een verloren hoek van het geplastificeerd tafelkleed knipte ik de eerste letter van haar voornaam en stikte die op de buitenkant met een door Sporty Spice gekozen steek.
De linten hangen te drogen en zijn gewoon wit, van een oud laken.

Als dat geen recupzwemzakje zal worden, ik weet het niet.

Probleempjes waarmee ik tot nu toe te maken had:
- blijkbaar was de spanning van mijn stikmachine niet goed bij het opstikken van het zakje (zie foto). herbeginnen lijkt me geen optie omdat dat geplastificeerd stofje dat niet toelaat. Blei!
- ik heb absoluut geen idee hoe ik mooie rechte stukken moet knippen. Ik dacht aan een winkelhaak(???) maar dat lijkt me niet echt professioneel.
- dus is het nog moeilijker om lange linten te knippen. Ik heb uiteindelijk een deel gescheurd. Lijkt me ook niet echt professioneel.
- het zakjes is schots en scheef en is aan de hoeken slecht afgewerkt omdat het driedubbel dik zat.

Sporty Spice is nog steeds ziek. Ocharme.

Crossdagje

De voorspelde kleine Dita-oogjes waren er!!
Want Sporty Spice is deze nacht ziek geworden.
Ik dacht dat het 's morgens wel beter zou zijn.
Maar niets daarvan: koorts en overgeven à volonté!
Dita belde dan maar naar opvanghulp...
daar zijn gelukkig mama's voor!
"of ze Sporty Spice kon komen bemoederen,
want Dita kon vandaag geen day-off nemen - en morgen ook niet!"
Maar de opvanghulp had in de file gestaan onderweg en zo...
zo zat Dita pas om 9u40 op de trein naar de hoofdstad.

Sporty Spice zit nu uit te zieken bij haar grootmoetje.
Want ziek is ze, het kind, ocharm!

En zo lijkt het dat Dita minder werk heeft zo zonder miss Slaapwandeling.
Maar niets is minder waar!
Toen Dita deze avond van de trein stapte en haar auto wilde starten...
dan deed die gewoon PRRRRRRRRRTTT en verder niets meer.
(dat komt ervan om lezertjes van kindertjes te hebben,
het lampje van de achterbank was blijven branden! Heel de nacht...
en heel de verdere koude dag....)

Gelukkig was er daar die brave ziel die Dita uit de nood hielp en ging ze volledig ontspannen haar zonenlief oppikken van de opvang en deed daarna een groot tourke alom naar huis!

Dita is een alleenstaande weekmoeder, die op dagen als vandaag, manlief heel graag dicht bij haar heeft! Nog 1 dag en het is weer weekend! Joepie!

Doodmoe

En dan liggen ze eens vroeg in bed (vóór 19u) en dan lopen ze hier om 20u nog rond. TSSS! Het zijn kadeeën.
De eerste komt me een truukje laten zien met zijn handjes: je kan ze kruisen op twee manieren, blijkbaar. Ik snap het niet goed, maar toon oprecht mijn verbazing over zijn handkunstjes. "Allé, en nu naar bed, hé!! Ik kom binnen 5 minuutjes kijken en dan moet je slapen!" Of hij nog een m&m mocht eten - het zakje staat hier naast me in de zetel. Tsss!! "Tandjes slapen nu al, hoor!!"

Nummer twee komt al brabbelend wenend binnen en stort zich op mij. Nr twee is Miss Slaapwandeling ofte Sporty Spice. Als ik haar vraag me op een kalme manier te vertellen wat er aan de hand is, zegt ze me:"Mama, ik ben zooooo moe!!" Oink, kom dat tegen!!! "Meisje, als je doodmoe bent, dan blijf je gewoon in je bedje liggen en dan val je wel in slaap!" En ik die dacht dat ze door trukenbroer was wakkergemaakt en me in al haar heftigheid haar verontwaardiging hierover kwam vertellen.

Hoor ik daar plots een TOK op de deur: nummer drie....
"En, wat heb jij mij te vertellen?", vraag ik hem in alle kalmte. Hij is zo van zijn melk door mijn vraag, dat hij niet direct weet wat te antwoorden..."Je mag me één ding vertellen en dan stantepéde in bed, hé!!" Eén ding, wordt twee en dan nog en nog, had ik hem niet allang naar boven gestuurd! Hij ligt nu te roepen vanuit zijn bed en staat hier weer naast mijn zetel!

Die kinderen van mij!!! Morgenvroeg weer kleine oogjes, want dan is het weer werkendag voor mama Dita en moeten we allemaal een half uurtje vroeger opstaan en Dita zal daar zelf ook met kleine oogjes staan...het zal weer wat zijn!

wintertaboulé

Jaja, het is winter, dus maken wij een wintertaboulé.
(de echte waarheid is dat ik vandaag nog geen stap uit mijn huis heb gezet en dat ik de kinderen toch eten moet geven, nl een combinatie van al wat mijn voorraad me biedt: 'fricassé van fricassa', zegt ik dan als ze vragen wat we gaan eten. En dan weten ze hoe laat het is, want om de boel op te vrolijken grillt mama Dita dan altijd pijnboompitjes! En of ze dat lekker vinden?!!!).

Dus wintertaboulé is uiteraard een uitvindsel van mezelf.
Ik begon met een lekkere ajuin te stoven samen met een halve groene paprika, een teentje look erbij.
Daarna kwadreerde ik kleine trostomaatjes en plofte die erbij.
Roeren met mijn houten lievelingslepel - kwestie van wat randinformatie te geven.
Ondertussen was ik aan het overdenken wat ik zou doen: venkelpuree maken [dus nog een massa aan aardappelen schillen - ik haat aardappelen schillen (toontje van haatsmurf)] ofwel couscous bij mijn mélange gieten en de waterkoker opzetten. Ik koos uiteraard voor het laatste. Zo gezegd zo gedaan.
Ondertussen vuur allang verminderd, uiteraard!
Kokend water over de couscous gegoten, ondertussen één venkel gekuist, gekleind en in grove en kleine brokjes in de stoomkoker gestoken.
Mijn keuze van kruiden: pepermolenpeper, provençaalse kruiden en curry (allemaal redelijk kwistig, want wij eten graag gekruid zonder zout).
Ping, deed de microgolfoven en Dita kieperde de zachte venkel bij de couscousmélange en doopte "fricassé van fricassa" tot wintertaboulé!

Nu ben ik nog aan het denken of ik enkel dát ga voorschotelen of dat ik ook nog luiwijvenfalafel ga klaarmaken. Die keuze laat ik aan hen over. Straks binnen enkele minuten zitten ze te smullen.

Lid worden.

Twee van mijn liefjes zaten een tekening in te kleuren van 'Rube & Rutje'.
Achterop de kleurplaat staat dat ze ingekleurd mag opgestuurd worden naar het Toedeloeclubhuis en ook dat je een lidkaart kan aanvragen op de website www.rubeenrutje.be.

Vraagt ze me: 'Mama, wat krijgen we dan?'

'Niets te krijgen' heb ik haar uitgelegd. Gewoon lid zijn - dat is al een eer op zich!
Waarop ik mijn clubkaart van de Stipclub bovenhaalde.
Zorg dat ik daarvoor gedragen heb, dat zie je eraan!
Evenoud als zij moet ik geweest zijn!
En nu ga ik haar lid maken, sé!

Gelukkig nieuwjaar!

Ik wens het aan ieder van u toe! Een leuk 2010 in goede gezondheid met veel vreugde en liefde rondom.

da's toch raar dat ik dat wens aan volslagen vreemden en toch, door het lezen van bepaalde blogs en het af en toe op bezoek komen van diezelfde bloggers, lijken die vreemden niet volslagen.



De kerstboom werd weggehaald - jaja, zelfs vóór Driekoningen - weet ik veel. Het was een valse kerstboom en hij stond me in de weg, de feesten zijn voorbij, het nieuwe jaar is begonnen, dus is het tijd voor wat anders.