Dankbaar...

...om het vervroegde paascado, met glinstering in haar oogjes.
...om de tomatensalade met rode ajuin, met "mmm, mams, dit zijn de lekkerste groenten"
...om het eerste lenteijsje, smullen in alle stilte.
...om de brooddoos van K3 (zoonlief), "zo tof, mams! En niemand lachte me daarmee uit!"
...om de knuffels en de voetjeswarmmaker, "zo warm ben jij, mams!"

Zalig, hoor! Zo van die oprechte kreetjes en lachjes en gelukkig zijn om de kleine dingetjes die mama hen kan aanbieden! Oh, wat maken ze me gelukkig die kids van mij!

Jaja, ik doe dat!!

Vandaag weer eens...

Ik stop voor de bakkerij.
Achter me komt een 'mobiletje' afgevlamd.
Het mens kan zich niet genoeg haasten om voor me voor te zijn.
Dat is ze dan ook!
Eigenlijk is dat voorkruipen.
Soit! In plaats van me door het negatieve gevoel te laten inpakken,
stap ik binnen, wacht eventjes, overzie het scenario
en zeg overdreven opgewekt 'HALLO'.
De bakkerin die aan het klagen is tegen de bestellende klant,
kijkt verbaasd en zegt ook goedendag.
Nadat voorkruiper 2 broden grof gesneden
en twee donuts 'die met roos op' bestelde en afrekende, is het mijn beurt.
Super opgewekt en supervriendelijk - overdreven allemaal - doe ik mijn bestelling:
een tijger en een spelt. "ja, hoor, dat zal het zijn!"
"Alsjeblief, bedankt, prettige avond nog verder!!"
Ik weet zeker dat de bakkerin me met een goed gevoel buitenkeek! Tof, hé!

Als ik een sombere kassière zie, doe ik net hetzelfde!


Oh, ja, wat ik ook doe: staaltjes van schoonheidsprodukten vragen bij de apotheker! Jaja, ik doe dat! "Hoe schamelijk!" ;-)

(ik ben inderdaad in een vrolijke bui, mag het?!! Manlief belde me daarnet dat zijn bedrijf donderdag en vrijdag dicht is! Dwz, dat wij vanaf vrijdag tot zondag 11 april samen in verlof zijn!! Oh, wat kijk ik daar naar uit! en ik niet alleen! ;-)

Stille Waters

Vandaag gingen wij uitwaaien aan de Stille Waters.
Eerst leek het erop dat het weer ons in de steek zou laten, want zo na de middag begon dat hier serieus te regenen, maar we waagden er ons toch aan en dat was een goed plan!
Eigenlijk doen we altijd hetzelfde toerke!

We parkeren onze wagen op de parking van 'Den Amandus' en starten onze wandeling daar op de Scheldedijk richting Sint- Amands. In Sint-Amands nemen we de overzetboot tot de overkant van de Schelde en stappen richting Bornem, waar we bij de volgende opstapplaats weer de overzetboot nemen naar Mariekerke.

Net voorbij de kerk is daar een superschattig volks 'eetding' - een gestrande boot met een terraske aan, de 'Mievis' en daar kan je heerlijk rijstpap eten! Maar aangezien de Mievis maar open is als het mooi weer is vanaf april zo ongeveer, konden wij er vandaag niet eten. De weg terug is redelijk lang, zeker het stuk op de dijk. Als je kleine kindjes hebt, is het dan wel handig een buggy mee te hebben.



In Sint-Amands nemen wij dan het kunstige muzikantenstraatje. En elke keer ontdekken wij daar nieuwe dingen! Het is een verkeersvrij straatje en voor de kinderen is het leuk om al die bezienswaardigheden zelf te kunnen ontdekken. Verderop zien we onze auto dan alweer staan, maar dan gaan we altijd nog enen drinken in Den Amandus! Genieten, joh!

lenteplezier

Neen, hoor, mams, ik hoef mijn speelkleren niet aan! Ik ga me niet vuilmaken!

Als ze zich maar amuseren, denk je dan! Al moet ik toegeven dat ik eigenlijk wel wat lastig was, want "Ik wist het!" Ik wist dat hij zijn speelkleren moest aandoen! Het is daar veel te leuk...daar, vanachter in de tuin bij hun kamp aan de beek! ;-).

IETSjh!

De brooddoos die al maanden zoek is, zat vanavond in haar boekentas!
Niets vermoedend deed ik die open om ze af te wassen! WEU! wasda!!



Ben al blij dat er geen beesten uitkropen! Het boterhammeke en de kaas die erop lag leken versteend en bepoederd met grijs krijt!!

Jak!!

Ons misske is zo een sloddermie! Toen ik haar in de studie afhaalde, vroeg ze om haar zwemzak te nemen die aan haar kapstok hing en wat lag daar nog: een rekkertje, 2 koekjesdozen, een want... Ongelooflijk! Hoe slaagt ze er toch altijd in!
Oh, ja en gisterenavond was ze haar huistakenblad vergeten in de klas. Het is niet dat dat elke week gebeurt, ik heb geen klagen, hoor! Kwaad zijn voor zoiets heeft ook totaal geen zin, het ligt gewoon in haar aard. Ze zal er later wel meer last van hebben dan nu en dan zal ze wel haar lesje leren, denk ik dan...

Scharnierpunt

Ik zit zo in een fase van mijn leven, dat ik knopen moet doorhakken. Maar ik vind het verdomd moeilijk.
Stier zijnde (ja, op zo'n moment geloof ik dan weer in astrologie) heb ik nood aan zekerheid, grond onder mijn voeten, houvast aan het oude, het vertrouwde. Daarbij komt nog dat ik een controlefreak ben en het allemaal (zelf) wil (doen).

11 maanden hou ik het nu al vol:
- man in buitenland
- met de drie kids in binnenland
- partime job in de hoofdstad

Wat me het meest zwaar valt is de happy moeder blijven die mijn kiddies verdienen. Het lijkt of ik ben een zuurpruim geworden.

Optie 1: man vervoegen is (voorlopig) geen optie, aangezien ik met kindlief vastzit aan het revalidatiecentrum. Vast? Ja, ik heb geen zin om heel die rompslomp nog eens te moeten doorlopen in een ander land en we voelen ons nu zo goed geholpen door deze fantastische mensen, dat ik dit niet wil achterlaten.
Optie 2: werk zoeken in de regio is wel een optie, maar maakt me bang. Wat als het nieuwe werk me niet bevalt en willen ze wel een partimer met mijn opleiding?

Er zijn nog zoveel opties, maar telkens zijn er een boel tegenargumenten.

Het zal dus voorlopig van mezelf afhangen: durf ik wel van werk veranderen? Stoppen vind ik nog meer schrikwekkend!

Buurman

Alsof het me werd ingegeven dat het om iemand ging die ik ken, deed ik de doodsbrief al open toen ik nog op straat stond: onze buurman is gestorven!

Toen ik het aan de kinderen vertelde, wist Sporty Spice niet meteen of ze nu blij moest zijn of niet en dus vroeg ze verward:'mams, is dat dan goed?' Paddestoelenman riep naar ons:'ja, hé, mams, dat is goed, hé!'

Zelfs al werd er vaak gesakkerd en gevloekt om iets dat ons niet aanstond en stonden we ook niet echt op goede voet met elkaar - we hadden wel geen ruzie ofzo - maar 'blij' zijn om de dood van die man, dat is me toch wel iets te oneerbiedig.! Het gezegde 'over de doden niets dan goeds' klopt wel, hoor! Hoe kwaad die mens ons ooit maakte, hoe lastig en vies hij wel deed, nu hij dood is kan ik er niet kwaad meer op zijn.

Mijn antwoord was dan ook: "Neen, het is niet goed dat de buurman dood is, we wensen hem veel geluk daar waar hij nu is!"

Gelukkig is de man thuis kunnen sterven en was hij oud en letterlijk versleten. Achteraf gezien zijn de ergernissen allemaal te minimaliseren, hij was tenslotte een oude man.

Nog een kringloopzakje en een schoontje.

Ik geef toe: het is niet volledig kringloop, want ik kocht gewoon het stofje, maar het dient wel ter uitsparing van plastieken zakskes.



Ik ben er echt heel blij mee, want zelfs de Franse naad lukte mij van deze keer (met de handleiding van Eloleo naast mijn naaimachine).

De onlineshop van De Post.

Ik bestelde zondag voor het eerst via de e-shop van De Post.
En kijk, vandaag al ontvangen in de brievenbus: een doosje van 100 tarief1-postzegels! En daarbij gratis en de voor niets een pak van 50 omslagen.

Gedeelde smart...

[]Autisme is immers zo'n complex verhaal, waardoor deze kinderen tussen verschillende stoelen in vallen. Ze horen nergens echt thuis.[]

dixit Minister Pascal Smet.

Zoiets lezen doet pijn maar is spijtiggenoeg de harde realiteit.
Deze week heb ik weer mijn dieptepunt bereikt. Mijn dieptepunt van onzekerheid en de daarbij horende hartesmart. Want mijn Parelvissertje, brengt me aan het huilen!
"Kan ik hem wel ooit gelukkig maken, zal hij ooit gelukkig zijn/worden?", zijn de vragen die me bezighouden en waarop ik geen antwoord kan geven.

Als je je kind ziet wegkruipen omdat hij bang is van je omdat hij denkt dat je boos bent, dan ben je blij dat je voor de spiegel samen gekke gezichten kan trekken en kan laten zien dat gewoon serieus kijken ook geen lach hoeft.
Als je kind panikeert omdat hij zich niet kan aankleden, dan ben je blij dat hem kan rustig maken door hem gewoon te zeggen 'leg dat boekje neer en dan lukt het wel. Probeer maar!'
Als je kind elke keer bij de eerste hap van zijn bord/boterham naar het toilet moet, dan ben je blij dat hij daarna 5 minuten aan tafel blijft zitten en we allemaal ook 5 minuutjes rustig kunnen eten. Volgende taakjes zijn dan: fles melk halen, dessertlepeltjes uitdelen.

Maar wat als hij roept om controle te hebben over het lawaai rondom hem en ik kan het niet verdragen, ik kan het nooit verdragen, dat roepen is de hel. Ik word gek van dat geroep en roep soms tegen hem op - reddeloos - om alsjeblief stil te willen zijn. Wat als hij huilt om iets dat foutgaat voor hem, maar voor mij of voor anderen zo futiel en banaal is, of als we niet weten wat er fout gaat? Wat als hij iemand pijn doet omdat hij blij is, omdat slaan zijn uiting is van blijheid en als hij daarvoor een straf krijgt. Wat als hij zegt dat hij geen vrienden heeft, alleen zijn tweelingbroer is zijn vriend en men lacht dit weg 'och, jongen, je hebt nog vrienden!'. Wat als hij helemaal van slag is in de klas omdat juf iets 'vergeten' is en hij durft er niets van zeggen, erger nog hij panikeert en niemand helpt hem of heeft begrip voor zijn 'traagheid' of misplaatste reactie. Wat als hij in het eerste leerjaar moet leren lezen en schrijven, want hij kan dat al allemaal? Wat als hij panikeert en blokkeert of huilt en zegt: 'ik kan niet' en men begrijp dat niet, want 2 uren ervoor kon hij het wel.

Wat dan?

Het kleuter-zijn is er bijna af. Gedaan met het betuttelen en bemoederen, op naar zelfstandig loslaten. Maar dat kan ik niet! Ik kan hem niet loslaten. Hij heeft me teveel nodig. Ik kan het écht niet. Hij is mijn parelvisser: de jongen die de mooiste bloem in het bos ziet bloeien en voor eeuwig zal onthouden, maar die in datzelfde bos geen bomen ziet. En hij is zo verschrikkelijk angstig!! Angstig voor de gekste dingen!

Mijn kind! Mijn wonder! Ooit hoop ik dat ik als moeder kan zeggen: 'Jij bent nu een gelukkig en zelfzeker kind, nu laat ik je los!'

Lievelingsbloem

Al bloggend, nam ik een stokje op.

Mijn lievelingsbloem is de fresia! Niet alleen omdat ik ze mooi vind, maar vooral omdat ze zo lekker ruikt! Wat een heerlijke bloem!
De bloem is nogal naakt en daarom prachtig in een gemengd boeket en toch...toch zie je hier ten huize Dita vaak gewoon een vaas vol fresia's staan.

Lang leve de lente in huis, in afwachting van!

AWKWARD

naar, lastig, onaangenaam, storend, hinderlijk, onplezierig, ongelegen, onverkwikkelijk, moeilijk, zwaar, ongemakkelijk, niet makkelijk, ernstig, kritiek, benauwd, zorgwekkend, zorgelijk, benard, hachelijk, penibel, onhandig, gebrekkig, onbeholpen, stuntelig, knullig, stumperig, schutterig, koppig, bokkig, pijnlijk, zeer doend, slungelig, onprettig, opgelaten, lastige, gênant

(betekenisvol lievelingswoord).

Heel zorgwekkend - die slaapwandeling van Sportyspice deze avond.
Zeer vreemd en verschietachtig! Ook heel gek dat ze tot zoiets in staat is!

In tijden van 'punten verdienen wie het best (lees langst) in bed kan blijven', vond ik het al vreemd dat ik plots zoveel gestommel hoorde in haar kamer. Er was niet alleen gestommel maar er werden ook drukdoend meubels verschoven.
Ik naar boven to check. En stond in de badkamer de bureaustoel - de hare - voor het toilet. Oink!!
Toen ik het deken van haar aftrok en vroeg wat dat te betekenen had, keek ze me versuft aan, brabbelde iets en draaide zich weer om! Ocharme, het kind!

En wat gaat dan door dat hoofdje, vraag je je af!