Scharnierpunt

Ik zit zo in een fase van mijn leven, dat ik knopen moet doorhakken. Maar ik vind het verdomd moeilijk.
Stier zijnde (ja, op zo'n moment geloof ik dan weer in astrologie) heb ik nood aan zekerheid, grond onder mijn voeten, houvast aan het oude, het vertrouwde. Daarbij komt nog dat ik een controlefreak ben en het allemaal (zelf) wil (doen).

11 maanden hou ik het nu al vol:
- man in buitenland
- met de drie kids in binnenland
- partime job in de hoofdstad

Wat me het meest zwaar valt is de happy moeder blijven die mijn kiddies verdienen. Het lijkt of ik ben een zuurpruim geworden.

Optie 1: man vervoegen is (voorlopig) geen optie, aangezien ik met kindlief vastzit aan het revalidatiecentrum. Vast? Ja, ik heb geen zin om heel die rompslomp nog eens te moeten doorlopen in een ander land en we voelen ons nu zo goed geholpen door deze fantastische mensen, dat ik dit niet wil achterlaten.
Optie 2: werk zoeken in de regio is wel een optie, maar maakt me bang. Wat als het nieuwe werk me niet bevalt en willen ze wel een partimer met mijn opleiding?

Er zijn nog zoveel opties, maar telkens zijn er een boel tegenargumenten.

Het zal dus voorlopig van mezelf afhangen: durf ik wel van werk veranderen? Stoppen vind ik nog meer schrikwekkend!