Uh!!
Het is nu wel - al zeg ik het zelf - dat mijn cakes echte lekkernijen zijn. Echter, een cake met walnoten, had ik nog niet op mijn palmares staan.
Eventjes het internet geraadpleegd om inspiratie op te doen en zo kwam ik tot een eigen lekker receptje.
De ingrediënten:
- 300 gr bloem met baking powder volgens het gewicht (ik werk liever zo dan met zelfrijzende bloem)
- 300 gr suiker (1/2 bruine kandijsuiker en 1/2de witte kristalsuiker)
- 1 pakje vanillesuiker
- 250 gr boter (gesmolten)
- 4 eieren
- 90 gr gehakte walnoten (omdat ik 90 gr had en ik alles direct wilde verwerken)
- 1 grof geraspte granny smith appel
bereiding:
boter laten smelten - suiker bijvoegen - ik doe er altijd nog een snuifje zout bij - roeren met de vork - eitjes in het geheel bijvoegen - goed mengen - bloem bijvoegen en alles tot een egale massa mengen.
In de cakevorm(en) gieten - daar de geraspte appel en noten bijvoegen.
60' op 160°
Mislukt aan dit experiment:
Ik zette mijn oven door onoplettendheid op 200° en had het pas in het laatste kwartier in de gaten (zie de zwarte randjes van de cakes): de ideale cakebaktemp is uiteraard 160°/170°.
Ik mengde mijn appel en noten niet in het cakemengsel, maar strooide het er gewoon bovenop - in de hoop dat het bij het bakken wel naar de bodem zou zakken. Niet dus... Dus de volgende keer ga ik het er gewoon tussenmengen.
Geslaagd aan dit experiment:
- een zalige namiddag met de kinderen en snel-op-cake bij mijn ouders doorgebracht.
- de bruine suiker in de cake
- de granny smith in grof geraspte vorm gaf een confituurachtig effect
- de 'mama, ik lust geen notencake'-kreten die overgingen naar 'mama, mag ik nog een stukje notencake'. Hihi!
2 opmerkingen:
Mmmmm. Yammie.
Herkenbaar ook dat van : "yek, wat is dat?" naar " Mag ik nog een stukje?" Plezant hé.
Het ziet er in ieder geval lekker uit, en het klinkt ook allemaal lekker :-)
Mag ik ook een stukje? ;-)
Een reactie posten