landloper

de brusselse stoep
hij ligt daar dan op zijn voor hem vertrouwde plekje
het is gurig winderig, maar toch blijf ik staan
en geef ik hem een cent, de grootste die ik vind,
vind die mens dat nu goed of niet
ik kijk hem recht in de ogen,
hij vind me gratieus, denk ik.
een half uurtje later,
de brusselse stoep
ligt hij daar nog steeds, mensen aanmoedigend voor een cent of iets...
ook mij port hij aan
ik kijk hem recht in de ogen.
ik gaf hem zonet al,
een dikke cent, de grootste die ik had.
het besef van zijn geveinsde dankbaarheid
of is hij het vergeten,
het was misschien maar een cent, maar wel de grootste die ik had
onbewust of niet
hij weet het nog niet, maar ik wel
mijn volgende grote cent, is niet voor hem.